Volgens de taxateur is mijn Jeep veruit de mooiste en meest unieke van de ruim 30 die hij in zijn bestand heeft en ze willen er graag een item aan besteden in hun programma "Autogek TV" Ik vind het prima want ouwehoeren over mijn Jeep is ook mijn hobby.
De taxateur taxeert de auto daarna voor een bedrag dat echt aan de bovenkant van de markt zit. Dat komt door de originaliteit en de zorgvuldigheid waarmee ie is gerestaureerd. En natuurlijk vooral het feit dat het een Slattie is.
En al zeg ik het zelf, hij is, terwijl ie nog niet af is, gewoon mooi! Ik krijg ook nogal wat bekijks en thumbs up als ik de avonden daarna ga proefrijden.
Al vanaf het moment dat ik de Jeep gekocht had heb ik een paar dingen in mijn hoofd gehad die MOETEN. Op de bumper komen tzt de initialen van mijn overleden zwager die mij het sleutelen heeft bijgebracht, ik heb al een bijnaam in mijn hoofd en vanaf het begin wil ik een Jerrycan op de rechter treeplank. Maar daarvoor moet ik in de gave body boren dus besteed ik avonden en avonden aan het bestuderen van originele foto's. Ook lees ik een topic op G503 wat over dit onderwerp gaat.
Het komt er eigenlijk op neer dat de Jerrycans op de zijkant er op allerlei manieren op zaten, Verreweg de meeste als een frontmodificatie. G503 waarschuwt wel dat het in- en uitstappen een stuk lastiger wordt en dat het raam in de weg kan zitten. Met dat in het achterhoofd kies ik voor schuin naar voren en tussen elk van de 4 bevestigingsbouten een afstand-ring. Hij zit nu muurvast en stoot niet tegen het raam.
Ik ben nu iedere avond aan het proefrijden want ik wil in het tweede weekend van de herdenking van Arnhem, OMG 2019, op eigen kracht 276 kilometer rijden naar het basecamp in Schijndel waar ik een uitnodiging heb om bij Chris en zijn vrienden in de tent te slapen.
Ik moet dus kilometers maken om de kinderziektes er uit te halen.
Na 2 ritten merk ik dat onder de motorkap iets een beetje olie lekt want rondom de bobine is het vies en vet. Ik denk eerst dat de olievuldop een beetje lekt en tape de kleine opening af. De dag erna ontdek ik dat het de bobine zelf is die lekt.
John had me al gewaarschuwd. Als de oude NOS Marechal bobines niet goed zijn opgeslagen worden ze onbetrouwbaar en gaan ze lekken. Ze kunnen zelfs exploderen. Ik los het probleem op door een andere NOS te monteren en een Bosch bij Staman te bestellen.
Maar goed, al met al gaat het rijden prima. Na een paar avonden staat de teller op 100 mijl en maak ik plannen om op mijn vrije dag in de stralende zon de route van de fiets elfstedentocht te rijden. 240 kilometer over het platteland. Ik heb er zin in. De avond ervoor pak ik voor de zekerheid een gereedschapskistje in en wat vloeistoffen want je weet nooit. Ook besteed ik aandacht aan de mode. Je moet er toch een beetje militair uitzien nietwaar?
De volgende ochtend om half 10 staat mijn lief op de drempel om me uit te zwaaien. Ik druk het startpedaal in en......niets. Dood!
De rest van de dag sta ik, met telefonische adviezen van Johnny, in de brandende zon te sleutelen. Ik kan wel janken. In eerste instantie lijkt het de startmotor want bij oppervlakkig meten lijkt die dood.
Maar als ik hem er uit heb doet ie het prima.
Ook met het startpedaal is niets mis. Ik monteer de hele rambam weer en ben het spuugzat. Het zou nu de dynamo of de regelaar kunnen zijn temeer daar ik mij herinnerde dat ie van de week ook al een keer slecht startte.
Na een nacht aan de lader meet ik 6.6V en start de motor uitstekend. Daarmee is een kapotte startmotor uitgesloten. Ik merk wel dat de accu niet bij laadt. Ook branden de lampen niet feller als ik gas geef. En als ik de dynamo rechtstreeks meet geeft ie 0 volt.
Voor de zekerheid controleer ik ook de splinternieuwe electronische regelaar. Maar ook die is goed. De zekering is goed en ach, daar kan eigenlijk niks mis mee zijn.
Dit in tegenstelling tot de Auto Lite dynamo die ik na aankoop zonder testen of revisie geïnstalleerd heb. De volgende dag haal ik m er uit en maak een afspraak met Jappie de Boer in Leeuwarden die ook mijn startmotor heeft gereviseerd.
In de tussen tijd doe ik wat hele kleine klusjes. Het is namelijk veel te warm om veel te doen.
Ik monteer de luikjes van de bergplaatsen in de wielbakken en monteer de allerlaatste bond straps.
 |
| Bij een Slat moet dat andersom |
Ik vind in de oude-onderdelen-bak een mij bekend voorkomende strip. Die heb ik 2 jaar geleden gedemonteerd en in de verf gezet. Hij dient om het paardenhaar van de air-deflectors vast te houden. Nu kan ie er weer op.
Ik hoop aan het einde van de week weer te kunnen rijden want de auto moet goed zijn als ik naar Arnhem ga. Mijn lief is inmiddels ook erg enthousiast en kan niet wachten om mee te rijden dus op een avond boekt ze een camperplek op een campinkje in Schijndel. Dat betekent dat ze nu eindelijk ook eens moet rijden in de camper dus op zondag geef ik haar les en stuur ik haar gelijk de met watersporters en open bruggen gevulde binnenstad van Harlingen in. Ze geeft geen krimp. Dat komt goed. Zin in OMG!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten