zaterdag 24 maart 2018

Restauratie van het frame. Slot

Terwijl ik op de laatste onderdelen wacht doe ikde laatste voorbereidingen. Ik moet nog 1 bladveer repareren. Met behulp van een replica veerstrop heb ik dat in een uurtje gedaan.
Maar door het plotselinge overlijden van mijn vader komt alles tot stilstand. De Jeep heeft even prio zoveel en ik heb plots hele andere dingen te doen. Maar in afwachting van de uitvaart doe ik toch wat kleine klusjes. Ik leg alle onderdelen klaar voor montage en doe nog wat spuitwerk. Daardoor ondek ik nog wat rare dingen. In de binnenzijde van het frame zit nog een hele grote bult versteende modder die ik weghaal.
                                                             klaar voor montage

                                                           hier zat nog een enorme bult modder


Ook ontdek ik in de onderzijde van het voorste differentieel een rare scheur met een bult. Alsof de Jeep ooit een enorme klap gemaakt heeft. Dat zou me niets verbazen.
Ik moet het controleren want het zou een ramp zijn als deze scheur door en door was. Ik haal het deksel er weer af en gelukkig is er aan de binnenzijde niets aan de hand.

Kennelijk een soort van gietfout. Whatever, het zal niet gaan lekken.
Het frame staat nog op z.n kant dus kan ik er goed bij. Ik doe nu iets dat ik ook als een mijlpaal zie: het aanbrengen van het replica framenummer.


Als ik weer verder ga zijn we een week verder en na de uitvaart. In 2 avonden monteer ik de achteras. Het gaat van een lijen dakje. De assen en veren passen goed op elkaar en weer verbaas ik me over het briljant simpele ontwerp.
Alleen de schokdempers zorgen voor problemen. De rubbers zijn zo breed en stug dat ik letterlijk 3 uren bezig ben met de montage. Dat had ik niet verwacht want in het filpmje op Kaiser Willys waren ze in een minuut klaar.
Het resultaat mag er zijn. Ik ben zeer tevreden en kan niet wachten tot ik met de voorwielen bezig kan.

Het weekend daarop ga ik met de voorwielen aan de slag. Dat is zwaarder dan ik dacht: van de 4  stroppen waarmee de as vast zit aan de veren is er 1 origineel. Die heb ik kunnen redden. Had ik m maar niet gered. De nieuwe moeren willen er bijna niet op vastgedraaid en het kost me alle kracht en een uur werk om die ene strop vast te krijgen.
Wat ook niet mee werkt is het feit dat de voorzijde nog steeds aardig uit het lood staat. Dat betekent dat ik het geheel weer met bouten en op handkracht in model moet draaien. Ik heb er een hard hoofd in maar als de bladveren aan de as zitten ziet het er goed uit.
Ik monteer de schokdempers waarbij de rubbers weer voor een hoop problemen zorgen maar uiteindelijk zitten ook die vast.
Als laatste moet ik de U shackles monteren. 1 kant gaat prima maar dan komen de laatste loodjes. Aan de bestuurderszijde kost het monteren me echt al mijn kracht.
Ik draai zelfs een grote ringsleutel stuk.
Daarna pak ik een dop met een hefboom van een halve meter. Maar toch krijg ik de shackles niet volledig in elkaar. 1 steekt een stukje uit. Het is niet anders.
Nu kunnen de voorwielen er aan vast. Ik ben klaar en het staat erg goed. Maar toch ben ik een beetje ongerust: die laatste shackle baart me zorgen en de voorwielen staan erg scheef. Ik weet dat het zo hoort maar het is meer dan ik dacht.




Ik heb bijna 14 maanden naar dit moment uitgekeken. De Willys begint nu weer een beetje op een auto te lijken. Maar toch heb ik een ontevreden gevoel. Het monteren heeft veel moeite gekost en van de scheefstaande wielen krijg ik een onzeker gevoel. Nou ja, maar even laten bezinken. Ik ben bekaf en er is een hoop gebeurd. Voorlopig ff in de rust.


zondag 11 maart 2018

Bladveren deel 2 en verf spuiten

Als ik tijd heb ga ik aan de slag met de verfspuit. De professionele spuit is nieuw voor mij omdat ik de hele Nekaf gedaan heb met mijn bouwmodellen hobbyspuitje van Revell en het bijbehorende mini compressortje. Achteraf gezien is het een godswonder dat die compressor het gehouden heeft in 2015 want ik had 'm soms de hele middag zonder pauze aan staan op 2,5 bar. Conclusie: een Revell compressor is topkwaliteit.
Nu denk ik groter en heb een echte grote spuit met een reservoir van een halve liter. Uit ervaring weet ik dat de verf zo dun moet zijn als melk dus ik meng eea met 10% thinner. De compressor zet ik op 3 bar.
Het resultaat overtreft mijn stoutste verwachtingen: Binnen 5 minuten heb ik de hele onderzijde van het frame groen alsmede de binnenkanten van alle velgen. Zonder 1 hapering of loper. Het is superstrak. En ook wel belangrijk: de troep in de garage valt mee (al ligt er uiteindelijk na een paar dagen wel een miniscuul laagje groene stof op alles wat op de planken staat.) Ik ben wel erg blij met mijn masker. Ik heb een nieuw filter van actieve koolstof en na 5 minuten is dat groen, mat 01. Moet je nagaan wat je anders in je neus en longen krijgt.
                                                                       vóór
                                                                      tijdens
                                                                    klaar

Ik monteer de stootblokken weer. Daarbij ontdek ik dat alle 8 boutjes originele TR20 boutjes zijn. Die bewaar ik voor als ik iets moet monteren dat in het zicht zit. De blokken zet ik vast met moderne unf bouten. Overigens zijn 2 van de 4 rubber blokken nog in erg goede staat. Ik heb dus maar 2 NOS hoeven kopen bij Staman. 
                                                             origineel, 76 jaar oud.

Terwijl de verf droogt onderzoek ik de bladveren die ik uit Duitsland heb gehaald. Ik ben vorige week een beetje erg optimistisch geweest. Bij nader onderzoek blijkt dat in 1 van de veren een blad op 2 plaatsen gebroken is. Dat is ooit provisorisch gelast maar die lassen zijn al lang weer stuk. Dat kan ook niet anders bij een voortdurend werkend en vervormend onderdeel. Ik offer de 10 bladige veer die ik ook heb op en demonteer 1 blad dat dezelfde maat heeft als het kapotte blad. Nu kan ik ook de delen onderzoeken die eerst niet zichtbaar waren. Die zien er erg goed uit. Het was dus inderdaad niet nodig de andere bladen te demonteren.


Bij het weer monteren van de bladen gaat een lip van een clip stuk. Die kan ik gelukkig voor een paar euro los kopen.
Daarna zie ik dat de ogen in alle bladen niet in orde zijn. In 1 veer zit nog een stuk van de U shackle en in alle veren zitten volledig weggesleten koperen bussen. Nieuwe bussen haal ik, tezamen met nieuwe U shackles, bij Staman. De versleten koperen bussen sla ik met gemak uit de ogen maar het stuk U shackle krijg ik met geen mogelijkheid los. Ik snap wel hoe dat komt; er zit een soort van schroefdraad in. Na een paar pogingen met de moker houd ik op en ga de volgende dag naar IJdema metaalbedrijf in Harlingen. Voor 5 euro zetten ze de veer even onder de pers en 1 minuut later valt het stuk shackle er uit.
Op G503 lees ik hoe ik de losse clips weer vast moet zetten en ook dat lukt. De 3 veren zijn nu klaar om te monteren. Nu nog 1 voorste veer vinden. Ik zet een advertentie op de KTR list.

Wachtend op antwoord breng ik de velgen en de banden naar Esgee in Harlingen. Zij gaan de banden monteren en balanceren.

 Na een week wachten, als ik de moed al opgegeven heb, krijg ik mail van Jos. Hij heeft 2 bladveren, die hij jaren geleden van zijn Jeep heeft gehaald, liggen en ik mag ze voor een heel klein prijsje ophalen. Saillant detail: ik bied meer dan Jos ervoor wil hebben. Hij vindt mijn bod te hoog!!!!! Dat is een echte, behulpzame KTR kanjer.
Zodra ik thuis kom pak ik de straalketel en straal de beste veer schoon. Omdat er nog wat grid in de ketel zit en het stuurhuis de volgende klus wordt, pak ik die gelijk mee. Weer een verrassing: een F in het stuurhuis toont dat ook dit van een GPW afkomstig is.  Ik vind dat niet erg. Integendeel: een F-je zegt dat het onderdeel 100% wartime is.


Eigenlijk ben ik nu helemaal klaar om het frame in elkaar te zetten. Het wachten is nu nog op 1 nieuwe clip voor een bladveer, 2 motorsteunen en 4 nieuwe schokdempers. Die worden als het goed is deze week geleverd. En als ik deze week de wielen ook op kan halen, kan ik volgende week, na 13 maanden vies werk, het frame op wielen zetten. Zin in!

vrijdag 2 maart 2018

Bladveren

Terug van een heerlijk weekje ijskoud (s ochtends -21 op 2000m) maar heerlijk skieën. Op de terugweg van Schruns 85 km naar het oosten richting Garmisch Partenkirchen om bij een heel aardige Duitser 4 bladveren en een steunveer op te halen. Die heeft hij 20 jaar geleden van zijn eigen 1944 MB gesloopt om te vervangen voor replica. Tja, smaken verschillen. Ze zijn een heel klein beetje roestig maar ik ben er blij mee en rijd met een goed humeur door een prachtig besneeuwd landschap richting Nederland.
Ik heb nog 2 dagen vrij voordat ik 7 dagen achter elkaar moet werken. Het is thuis ijskoud maar zonnig en zeer droog weer dus ideaal om te zandstralen. Het gaat zonder problemen en in een paar uurtjes heb ik niet alleen 4 bladveren maar ook nog allerlei losse onderdelen die aan het frame horen gezandstraald en in de Rust O leum gezet.
Alleen de 10 bladige veer nog een keer stralen. Lukte nu niet meer omdat de nozzle van de straler op het allerlaatst kapot ging. Niet belangrijk want die 10-bladige ga ik toch niet gebruiken. Ik heb nu 3 originele, juiste Willys veren en 1 Ford bladveer. Als ik eind maart nog geen orignele Willys heb zet ik de Ford veer er onder.
De rest van de maand kan ik oefenen met mijn verfspuit en matte Olive drab matt 01. Ik lig op schema.