Bij een scheepsartikelen winkel in Harlingen haal ik een nieuwe die spatwaterdicht is en met hulp van een krimpkous maak ik m 100% waterdicht.
Als ik de jeep de garage uit duw om in het daglicht te werken merk ik ook dat ik links voor een lekke band heb. In de garage waar ie gerepareerd wordt blijkt er een gaatje in te zitten. Kan gebeuren.
Terwijl ik wacht op mijn kentekenbewijs doe ik een paar kleine klusjes waaronder de reparatie van de originele brandblushouder. Die moet er namelijk op omdat ik daarna aan dezelfde rechter zijkant waar ik hem ook heb gedemonteerd, een Jerrycanhouder wil monteren.
De Jerrycanhouder is volgens mij ook origineel en zat met nog een andere op de achterzijde van de Jeep toen ik hem kocht.
 |
| Op de kar in San Jose 2016 |
Het is mijn allerlaatste vieze klus en ik doe het met liefde. Onder het zwart zit de originele verf maar omdat ik weet hoe roestgevoelig het ding is zet ik hem goed in de Rust O Leum.
De Duitse Jerrycan past perfect. Die heb ik jaren geleden gekocht en is in zeer goede staat. De man waar ik hem van kocht had hem gelukkig nooit overgeschilderd en hem (heel goed) alleen maar in de blanke lak gezet om roest te voorkomen. Ik vind het een mooi detail op mijn Slattie en het mag: de eerste series door de geallieerden gekopieerde Jerrycans waren zo slecht dat de soldaten buitgemaakte Duitse exemplaren gebruikten.
Ik merk alleen dat de Jerrycan tegen mijn raambeugel stoot. Op G503 lossen sommigen dat op met een modificatie van het Griekse leger, een soort van afstandbeugel. Ik weet niet of ik die wil gebruiken. Daar wil ik eerst maar eens met Staman over praten.
Toch moet de Jerrycan er wel op want ik krijg eindelijk informatie van OMG 2019. Omdat ik zelfstandig naar het basecamp in Schijndel wil rijden (275km binnendoor) moet de auto betrouwbaar zijn en geschikt voor lange ritten en dan wil ik reservebenzine bij me hebben.
Als mijn kentekenbewijs in de bus ligt bestel ik gelijk kentekenplaten en ga aan de slag met het euvel dat me het meeste ergert: de scheve stand van de Jeep.
Ik heb nog een paar oude bladveren liggen en daarvan gebruik ik de 2 langste bladen om mijn eigen bladveer te versterken. Een oude camper expert heeft me geadviseerd om de langste bladen te gebruiken maar ze zijn helaas niet lang genoeg om de langste 2 van mijn bladveer beter te ondersteunen. Toch monteer ik ze wel en maak zelf 2 stroppen. Niet 4 want mijn reserve stropjes hebben niet de juiste maat.
Ik maak een soort blad model 1945 met 11 bladen waardoor het blad in totaal 11mm dikker wordt. Dat scheelt al iets. Dit houtje touwtje blad monteer ik daarna onder de linker zijkant. Het resultaat is bevredigend maar nog lang niet voldoende. De Jeep staat inderdaad 11mm hoger en zakt iets minder door maar nog steeds te veel. Ik weet nu echter wel dat een "echte" bladveer met 11 bladen echt wel zal helpen.
Als ik het blad gemonteerd heb is de zon doorgebroken en besluit ik, ondanks dat ik nog geen platen heb, lekker een stuk te gaan test-rijden. De auto heeft zijn kentekenpapieren en is verzekerd dus veel overtredingen maak ik niet.
Ik merk geen gekke dingen aan de achterzijde en zeker geen verschil tussen 9 bladen rechts en 11 bladen links.
Verder rijdt de auto voorbeeldig. Als ik het stuur loslaat blijft ie keurig in het spoor en alle metertjes geven precies aan wat ze moeten aangeven: de oliedruk is prima, de temperatuur goed en de ampèremeter staat ietsje boven 0.
Ik rijd 45km achter elkaar zonder een centje pijn. Ik merk wel dat mijn motorcompartiment een beetje vies wordt. Hier en daar zitten druppels olie tegen de binnenkant van de motorkap. Volgens mij komt dat door de (eerste model) olie vuldop die niet helemaal goed sluit. Dat verhelp ik voorlopig met een stukje ductape.
Ik kan het niet laten en ga s'avonds weer rijden. Arnhem: here we come!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten