Het schiet op

 Ik weet dat Feike druk bezig is omdat hij de komende maanden met de boot weg gaat en mijn klus af wil krijgen. Ik vind het zonde om de kleine beugeltjes aan de voorkant niet te laten vastlassen en zet alles op alles om die via Ebay te bemachtigen. Het is namelijk een prachtig detail. Voor 180 euro weet ik die op de kop te tikken. De prijzen zijn zo langzamerhand lachwekkend aan het worden trouwens. Dat geldt ook voor de prijzen die ze voor complet karretjes vragen: 4500 euro is geen uitzondering. 

Ik zit ondertussen ook niet stil. Bij mijn vrienden van Esgee in Harlingen laat ik de banden monteren. Dat moet met de hand want de afwijkende maat is niet instelbaar op hun apparaat. 

Vlak voor de grote vakantie belt Feike dat hij klaar is. Zoals altijd heeft hij zichzelf weer overtroffen.

Metaal is loeiduur op het moment maar hij heeft via via een mooie lap RVS op de kop weten te tikken en daarvan een nieuwe bak gemaakt. Ook het neusje en de beugeltjes zijn perfect gemonteerd.

Alle breuken en zwakke plekken in het frame zijn gerepareerd zonder de kleine butsen en deuken uit de stangen te halen. Ook aan de onderzijde is de ontbrekende halfronde standaard vervangen en aan de achterzijde van de onderste stang, zeg maar de kielbalk,  zijn de roestgaten verdwenen.

Voordat de hele boel weer gaat roesten zet ik het hele frame in de juiste verf. 

Tijdens het schuren vind ik op de achterzijde van het frame halfronde lassporen. Dat zijn de overblijfselen van de reflector die er ooit op gezeten heeft. Die reflector heb ik al een tijdje liggen. Een origineel zonder kattenoog van Ebay Duitsland. Op de Duitse Marktplaats vind ik een perfect passend origineel rood "Katzenaug". Uit een stukje metaal zaag ik een plaatje dat ik precies passend tussen de lassporen monteer. Daarop komt, net zoals bij het origineel, de reflector met drie schroeven en moeren. 

Nu een andere leuke klus: het maken van 4 nieuwe pennen. De originelen heb ik tijdens het demonteren volledig moeten vernielen maar ik heb ze voor de juiste maatvoering wel bewaard. Ik maak de nieuwe uit 4 splinternieuwe M14 bouten die ik met flex en vijl vermaak naar het origineel. Ik boor er gaten in waar straks de splitpennen komen. Ze passen perfect.

Tijdens de hittegolf spuit ik de bak. Dat is niet slim want de verf is al droog voordat hij het metaal raakt met als gevolg slecht dekkende verf die je er met een stofdoek weer af kan vegen. Maar goed, uiteindelijk, na drie bussen verf, ben ik redelijk tevreden en kan het grote moment plaatsvinden:

Met de rubber hamer sla ik de bak voorzichtig tussen de buizen van het frame. Ik krijg een deja vu van het verwijderen van de oude bak die ik toen helemaal kapot sloeg maar deze nieuwe bak past als een handschoen en zit na een paar minuten zonder veel verfschade perfect op zijn plek. 

Morgen ga ik op zoek naar beugeltjes om de bak vast te zetten aan het frame. Ik heb nog 3 originele beugels en met die als voorbeeld ga ik morgen naar een winkel die beugels van dezelfde maat lijkt te verkopen. Als ik die heb kan ik de bak vast zetten en met de laatste klus bezig gaan, het monteren van schokdempers, vering en wielen.

Na een gedwongen pauze........doooorrr

 Ik heb een nieuwe knie! De afgelopen zes weken heb ik gerevalideerd. Eerst op de bank, daarna met 2 krukken, toen met 1 en nu steeds vaker zonder. En al die tijd hebben mijn hobby's natuurlijk stil gestaan. 

Ik had wat voorbereidingen gedaan omdat ik er rekening mee hield dat Feike zou bellen om het frame te lassen. Zo was ik vlak voor de operatie al in Leeuwarden bij Leo Schuil geweest om de maten van de trekbeugel op te meten aan de hand van een paar originele karretjes.

 

En ik kon het niet laten om een foto te maken van een zandkleurig karretje waar zelfs nog een stukje tekst op staat.

Ook heb ik banden en binnenbanden op de kop getikt. Die binnenbanden waren een nog groter probleem dan de buitenbanden die ik in de juiste maat uit Polen heb gehaald via Ebay. Uiteindelijk kwam ik voor de binnenbanden terecht bij de Fa. Voskamp Hall, ergens in het vriendelijke oosten des lands waar ze rijtuigen verkopen. De eigenaar had niet de banden die ik nodig heb maar "zou gaan bellen met zijn Poolse leverancier en dan een paar setjes kopen." 

Een paar weken later was ik al bijna vergeten dat ik ze had gebeld toen de man mij belde en vertelde dat hij de banden binnen had gekregen. Kijk, dat is service met een hoofdletter. Voskamp Hall, een fantastisch adres!

Een paar weken na de operatie, ik mocht net weer zelf auto rijden, belde Feike met de mededeling dat de schuur leeg was en hij tijd had voor laswerk aan mijn kar. Eerst liep hij een paar keer om het frame heen en wees me op zwakke plekken die ik zelf nog niet had gezien. Samen onderzochten we de tekeningen die ik had gemaakt en de usb stick vol foto's met voorbeelden. "lijkt me geen probleem": bromde hij in zijn baard.

Een dag later belt hij op. Hij is niet tevreden met de aangeleverde reserve onderdelen omdat ze niet volledig de juiste maat hebben. Dat kan hij beter zegt hij. Ook heeft hij ontdekt dat de bak die in het frame hoort rechthoekig is. Hij vraagt me om die bak zorgvuldig op te meten inclusief de maat van het gefelste randje want die bak kan hij zelf ook maken. Wat is het toch geweldig om contact te hebben met zo'n precieze man. Niet voor niets heeft hij het laswerk van de spullen in het oorlogsmuseum in Soesterberg gedaan. 

Oh ja, van de Duitse handelaar heb ik afscheid genomen. Na een half jaar bijna wekelijks mailen ben ik het zat: hij belooft steeds spullen te leveren maar laat daarna niks van zich horen. Ik snap zulke mensen niet. Zeg dan gewoon dat je niet kan of wil leveren. Dat betekent wel dat Feike 1 ding niet kan doen, maar de beugeltjes aan de voorzijde van het frame kunnen altijd nog een andere keer gelast.

                                                  Overigens is dit een laatste model kar. 

Terwijl de kar bij Feike is ga ik, als het eindelijk mooi weer wordt, verder met de velgen. Ik geef ze hun oude kleur: zandgeel Ral 7028.

  
 Fosco verf werkt fantastisch. Het dekt goed maar is dun genoeg om de details te blijven tonen.

Alleen jammer dat Fosco niet al zijn kleuren RAL nummers geeft. Ik zoek roodbruin Ral 8017 en donkergroen Ral 6007 maar kennelijk zijn dat erg moeilijke kleuren. Ik zoek het hele internet af maar de verf is of uitverkocht, of enkel glimmend te krijgen of in kleine modelbouw minipotjes.

Ik zit een hele avond met een vergrootglas op mijn Ipad foto's van originele karretjes te bekijken en kom tot de conclusie dat de meeste karretjes geen camouflagekleuren hadden. Ik vind weliswaar een foto van een If8 in Frankrijk 1944 met camouflagevlekken maar de meeste originele, ongerestaureerde exemplaren hebben geen groene of roodbruine vlekken of strepen. Ik ga er nog even over nadenken. jammer dat Floris geen enkele sjoege meer geeft op mijn vragen. Hij werkt wel regelmatig zijn If8 Fb pagina bij maar vragen beantwoorden is kennelijk te moeilijk. 

Ontroesten, zandstralen en demonteren, laatste deel

Als de eerste schokdemper in de doos ligt kan ik verder met het verwijderen van de as en de wielnaaf. Floris, de If8 expert en beheerder van een Facebook pagina over Infanteriekarren, heeft me verteld dat die dingen muurvast kunnen zitten en dat je soms met de flex of de snijbrander een deel moet verwijderen om de as er uit te krijgen. Ik vraag mij af of ik zover ga want mijn kar is aan de buitenzijde puntgaaf en de lagers draaien als nieuw. Maar ik ga toch een poging doen. 

Een paar dagen in de kruipolie doet wonderen want een paar klappen met de moker geeft al ruimte en na een paar minuten voorzichtig slaan (ik moet het schroefdraad niet vernielen), kan ik de hele as uit de behuizing in het frame trekken. 

Het geheel ziet er voor zo'n oude kar best goed uit. Overigens zit de as vast met een moer maat 36 en die heb ik natuurlijk niet. Bij de scheepvaartwinkel in Harlingen hebben ze hem enkel in slagdop uitvoering en die zijn duur. 27 euro voor 1 dop die ik 2x ga gebruiken. Zucht. Maar met die dop krijg ik de moer met het grootste gemak los. De moer wordt geborgd door een krom gebogen ringvormig plaatje en dat ken ik uit de wielnaven van de Jeep. Achter dat plaatje zit een komma vormig onderdeel dat ervoor moet zorgen dat de as niet te ver doorbuigt. Al die onderdelen zijn vies maar niet rot dus na een uurtje heb ik die, inclusief de schokdemper, schoon.

De dagen daarna ga ik met frisse moed met de andere kant verder. Dat gaat opvallend gemakkelijker en ik zie ook dat de schokdemper, naaf en as in een nog betere staat zijn dan de andere kant van de kar. Ik denk dat deze kant van de kar altijd beter uit de wind en de regen heeft gestaan want na een paar dagen kruipolie kan ik zelfs de trekknop die de as vastklemt, lostrekken en, nog mooier, het lukt me om met de hand de naafdop los te draaien. Het binnenste van de naaf is puntgaaf en glimt alsof het nieuw is. Het geheel, inclusief het lager, zit perfect in het vet. Ik hoef er helemaal niks aan te doen.

Heel langzamerhand kan ik beginnen met nadenken over de opbouw van mijn karretje. Maar eerst heb ik nog een vreselijke K--klus te doen: het verwijderen van 80 lagen verf en roest van het frame en de wielen. Olaf verklaart me voor gek en geeft me het adres van Gritstraal- en coatingbedrijf van de Wal in het pittoreske Boazum. Met frame en wielen achterin de auto rijd ik op m'n vrije dag naar het bedrijf en terwijl ik 1 dorp verderop een heel klein bedrag contact geld pin, stralen zij wielen en frame. Als ik terug kom staat alles brandschoon gereed. 20 minuten nadat ik bij het bedrijf ben gearriveerd zit ik alweer in de auto. Van der Wal: ik strooi bloemen op hun pad. Geweldige kerels! 

  Omdat roest na twee uren alweer terug keert zet ik de velgen onmiddellijk in de Rust O Leum. Eigenlijk zijn de wielen nu klaar.

Verder met de assen en de naven. Ik wil alles brandschoon hebben zodat alle onderdelen straks, na hun nieuwe verfbeurt, als nieuw lijken. Dat kost tijd maar is eigenlijk best leuk werk omdat ik, net als bij de Nekaf en de Willys, allerlei leuke kleine originele details tegenkom:

Heel belangrijk: c q a. Volgens mij is dit de fabrikant. dat zal ik Floris vragen. 

                                                       Waffenambt stempel. 

En meer bewijzen van de originele kleur. Ik heb me daar in verdiept en ga die originele kleur weer aanbrengen. Volgens de experts is de Duitse zandkleur RAL7028 en als ik daar een bus van koop komt die enorm goed overeen met de kleur aan de binnenkant van de wielnaven. 

Toch is er verschil met een ander origineel deel dat ik bloot leg. 

Deze kleur is lichter maar ik vind dat niet raar omdat dit deel op een andere manier bewaard is gebleven dan het deel achter de wielen. Ik denk dat ik honderden verschillende antwoorden krijg wanneer ik op internet een discussie zou starten over de originele kleur. Maar iedere schilder kan je vertellen dat alle verfkleuren, inclusief wit, na zoveel jaar van kleur veranderen omdat de moleculen van de pigmenten veranderen, In ieder geval spuit ik mijn kar tzt in RAL7028.

En nog een detail in de naaf:

Eigenlijk ben ik klaar met het vieze werk. Ik moet nog een paar weken wacht op de laatste onderdelen uit Duitsland (schokdemperpennen, een halfronde steun en de houders voor het halfronde trekstangetje) en dan kan ik naar de lasser waar ik al een afspraak mee heb gemaakt. In de tussentijd ga ik verder met de wielen: Nieuwe banden! 

  

 

Kar-@mateur: 1-1

Eigenlijk had deze post "lappenmand" moeten heten want ik heb weken niks kunnen doen vanwege chronische ontsteking aan mijn door en door versleten knieën veroorzaakt door overbelasting. Ik heb zelfs een week met krukken gelopen. 

En als je amper kan staan heb je geen zin om met grof geweld aan de kar te werken. Toch staart dat rotding me iedere dag grijnzend aan als ik de garage in kom. Als ik een beetje beter kan staan pak ik mijn gereedschap. 

Ik flex het uiteinde zo goed mogelijk af en probeer met dremel en moker de pen te verwijderen.

Dat gaat niet dus een nieuwe poging met splinternieuwe kobaltboortjes. 

Het twee mm boortje gaat 4 centimeter diep maar het 3 mm boortje propt als het ware het gaatje dicht waardoor ik geen mm dieper kom. Langzamerhand ben ik het helemaal spuugzat. Dan maar hulptroepen inschakelen.

Met de kar achterin de auto rijd ik naar Olaf want die heeft een pers. Ook de pers werkt niet omdat hij er niet goed op past. Het is zijn eer te na dus doet ook Olaf verwoede pogingen met vuur, water, boormachines, beitels, aambeelden en ik weet niet wat.

Na twee uur werken zit de pen nog steeds muurvast. Dan schiet Olaf te binnen dat hij een drilboor van de aannemer heeft liggen. Zo'n enorme Bosch die gebruikt wordt om complete gevels te verwijderen. 

We doen een allerlaatste poging met de drilboor en plotseling geeft de pen mee! Na een paar minuten valt hij uit zijn behuizing en is de schokdemper aan 1 kant vrij.

Zielsgelukkig ga ik weer naar huis. Eindelijk een lichtpuntje dus nu gelijk door. Uiteraard zit de pen aan de andere zijde van de schokdemper ook zo vast als een huis. Maar nu ben ik gemotiveerd. Ik start met een twee mm boor en eindig na drie uren met een 13mm maar dan heb ik de pen bijna volledig uit geboord. De schokdemper zit echter nog steeds vast. Ik zet het geheel drie etmalen in de wapenolie (nog dunner dan WD40) en daarna kan ik met gemak het restje bout uit boren en met een grote schroevendraaier de schokdemper verwijderen.

                                               Links het restje van de pen. 

Zoals ik verwacht had zitten de twee delen van de schokdemper los in elkaar. Als ik die van elkaar haal blijkt dat de dikke veer na 80 jaar nog steeds puntgaaf is!  

Nu de andere schokdemper. Zin in!