De grote dag: keuring bij de RDW

Ik kan de Willys in de camper redelijk van me af zetten maar tegen het einde van de vakantie begint het toch weer te kriebelen en begin ik te piekeren over alle tips en waarschuwingen die ik van iedereen heb gekregen. Thuis ruim ik als een haas de camper op omdat ik nog maar een paar dagen heb om de Jeep helemaal keuringsklaar te maken.
Ik volg het advies van Chris en monteer met een zuignap een binnenspiegel en op advies van Joop Staman kies ik de goedkoopste oplossing voor de kentekenplaatverlichting: een LED fiets-koplampje op batterijen van 4 euro bij de HEMA. Om het er toch iets te laten lijken spuit ik hem groen. Ik bevestig hem houtje touwtje aan een bestaand gat in  de bumper.

Op zondag is het prachtig weer en, heel bijzonder hier aan de kust, vrijwel windstil. Ik ben drie uren bezig om de hele Jeep af te plakken en spuit daarna in 20 minuten de hele Jeep groen mat01. (Ik had trouwens niet verwacht dat 1 keer spuiten met zwaar verdunde verf gelijk een hele liter verf zou nemen.) 
Hoewel het tzt nog minimaal 1 keer over moet is het resultaat best mooi.

Dinsdag haal ik na mijn werk de auto transporter op. Ik durf namelijk niet morgenochtend om 06.00u zelf de 56 kilometer naar Heerenveen te rijden. Als de auto er onderweg om wat voor reden dan ook mee stopt gaat mijn hele keuring niet door en kost me dat 200+ euro. Daarnaast heb ik al met al in de afgelopen maanden nog maar 30 mijl gereden dus echt getest is ie nog niet.

S'avonds maak ik de bevestiging van de bekleding zo goed mogelijk af. De telefonische helpdesk van de RDW heeft me namelijk verteld dat de auto moet zijn voorzien van bekleding. Dat het met Ductape vast zit maakt hen niet uit. Het zitkussen van de bestuurdersstoel is even een klusje omdat de hele stoel er weer uit moet om de 5 boutjes aan de achterzijde te bevestigen. De andere kussens gaan daarentegen heel makkelijk.

zitkussen achterbank

Volgens de instructies van John and Mary

Het enige kussen dat ik met ductape vastzet is het rugkussen van de bijrijdersstoel omdat daar geen gaatjes in zitten. Die klus wil ik niet afraffelen.

Hoewel het weer nu nog mooi is, is de verwachting slecht en monteer ik voor de allereerste keer de canvas kap. Die is zo stug als leer en alleen met hulp van mijn jongste zoon krijgen we hem met veel moeite vast. De straps aan de achterkant passen niet. Dat zal wel goed komen als de hele boel na een paar regenbuien is opgerekt.

 En die regenbuien krijg ik! Als we de auto bij de RDW van de transporter halen stortregent het. Blij dat de kap nog enige bescherming geeft.

Dan de keuring!

Die duurt een stuk langer dan "even een rondje om de Jeep lopen en na 20 minuten weer weg"

Allereerst de papierwinkel. Had ik al verteld hoe blij ik ben met de schouw 2,5 jaar geleden? Dat helpt me nu in het proces. (na mij is een prachtige Harley Davidson Liberator aan de beurt voor de keuring. De eigenaar kijkt bij aanvang al heel verdrietig want zijn motor heeft geen VIN en hij krijgt gelijk commentaar) 

Omdat ook het framenummer moet worden ingeslagen tik ik 225 euro af hetgeen me nog mee valt.
De keurmeester is een hele aardige man die duidelijk plezier heeft in dit soort auto's. Eerst moeten alle gegevens worden opgezocht, nagemeten en ingevuld: wielbasis, spoorbreedte, aantal PK's en cilinderinhoud. Dat zoekt hij met Google op.
Ondertussen loopt hij steeds om de auto heen en vraagt me op een gegeven moment: "wat dat voor ding is". Ik antwoord dat dat de kentekenplaatverlichting is waarna hij erg moeilijk kijkt en bromt dat het veel handiger zou zijn als ik er 1 had met een draadje.

Vervolgens stapt hij met lamp en meetlint onder de auto om ook daar de assen op te meten en ondertussen hier en daar te voelen. Hij zegt niks. Geen nieuws, goed nieuws.

Omdat het rustig is bij de RDW krijgt hij gezelschap van keurmeester nummer 2 die met zijn neus onder de motorkap duikt. Gelukkig zegt ie daarna: "Zelf gedaan? Prachtig!"

Terwijl ik sta te babbelen met keurmeester 2 slaat nummer 1 mijn framenummer in de rechter balk. 111358, precies zoals het hoort.

De datum van 1e toelating wordt bepaald op 28 februari 1942. De RDW kent voor deze procedure 2 vaste datums (modeljaar): 28 februari en 30 september. Ik heb vrede met februari 1942 omdat in die maand de Slat nog steeds in productie was.

Daarna wordt het spannend. De auto moet op de remmentestbank en dat is ie nog niet eerder geweest. Ik heb de remmen op gevoel afgesteld. De voorste remmen hebben exact dezelfde remkracht. De achterste echter niet en mijn keurmeester kijkt moeilijk. Zijn collega; zegt echter dat dit misschien komt omdat alles nieuw is en misschien door wat vocht. Ik moet de remmen een hele tijd zachtjes ingedrukt houden en inderdaad, op een gegeven moment is de remkracht gelijk. Als ik daarna de rem vol intrap schieten de waarden beide kanten evenveel richting 2. Dan is de parkeerrem aan de beurt. Die heb ik na montage en 1x testen helemaal niet gebruikt maar ook die rem werkt feilloos.

Een paar meter verder moet ik voor de lampentest. De koplampen staan allebei veel te hoog. De keurmeester geeft me een Bahco en met behulp van het apparaat stellen we samen de lampen af. Maar daarna wordt het tricky: "Waar is je stadslicht?  Ik antwoord dat ik echt niet wist dat zo'n oude Jeep stadslichten moet hebben. Hij begint nu moeilijk te kijken en denkt nog eens diep na: "Beloof je dat je die gaat monteren? "JA"

Daarna mag ik naar de weegbrug. 980 kilo en vervolgens is de keuring om 09.40u klaar.

Als ik weer bij de keurmeester sta is hij de papierwinkel verder aan het invullen maar ook iets aan het nazoeken. Wat blijkt: er zijn nogal wat ontheffingen mogelijk voor de Willys MB.

Ontheffingen  zijn geregeld in het WVR, het Wegen Verkeersreglement. Voor de Willys is ontheffing mogelijk voor; kentekenplaatverlichting, stadslichten, dubbele remlichten, dubbele achterlichten, te dicht op elkaar staande lampen, deugdelijk werkende parkeerrem en nog een paar zaken die ik me nu niet meer herinner. (maar ze zijn op te zoeken in het WVR, vandaar dat ze niet op de website van de RDW staan)  

De keurmeester regelt gelijk ontheffing voor stadslicht en kentekenplaatverlichting wat tzt op mijn kentekenbewijs komt te staan. Daarna feliciteert hij me met de keuring.

In het na-gesprek dat ik nog even met hem heb vertelt hij me dat hij onder de auto heel goed heeft gekeken en heeft kunnen zien dat overal nieuwe onderdelen zitten, dat alles uit elkaar is geweest, dat alles schoon en ingevet is en dat er heel veel zorg aan de restauratie is besteed. Dat hele beeld heeft hem een heel positief gevoel gegeven.

Ik ga juichend naar huis. Is de Jeep nu klaar? John heeft me een tijd geleden al gewaarschuwd: als je denkt dat je klaar bent blijkt dat er toch zaken weer niet kloppen dus maak je borst maar nat.
En inderdaad: het eerste probleem dat ik op wil lossen is de scheve stand. Ik moet iets met de bladveren doen.
Maar nu eerst feest.