maandag 14 januari 2019

Bijna rijden. Bijna!

Als ik een paar onderdelen haal bij Staman wordt mij ten zeerste afgeraden om de lekkende olie keerring niet te vervangen. Ook Mike raadt het af omdat het alleen maar erger zal worden.



Ik besluit dus om de keerring te vervangen. Klein klusje volgens John, paar spaanplaatschroefjes er in en dan stukje bij beetje wrikken.
Wat een ongelooflijke K..klus. Ik ben 2 hele avonden bezig en het lukt NIET. De spaanplaatschroeven die ik er in draai breken of scheuren het blik van de keerring kapot.

Na 2 avonden op mijn knieƫn naast de auto ben ik er helemaal klaar mee. Bij de vakhandel koop ik een freesje om te proberen de (inmiddels resten van de keerring) door te freezen. Dat lukt niet maar door het trillen van de frees raakt de keerring los van de wand en kan ik hem er eindelijk uit trekken.

Nu zie ik ook wat het zo moeilijk maakt. In tegenstelling tot de nieuwe die ik er in ga slaan heeft de oude een soort achterwand wat hem erg sterk maakt. Leuk weetje maar ik ben het zat.
Ik breng de nieuwe aan met gereedschap van Staman dat ik voor de gelegenheid heb mogen lenen. Ik volg de tip van John: ontzettend goed ontvetten, dun laagje vloeibare pakking in het huis en dan de keerring er in slaan. Daarna de yoke er op en op de afsluitring van de yoke, tussen yoke en kroonmoer, weer een dun laagje pakking om lekken via de spleens te voorkomen. Nu moet het goed zijn.
Nog een leuke blunder trouwens: terwijl ik bezig ben met de voorste keerring ontdek ik aan de achterkant van de transfercase druppels olie. Het zal toch niet zo zijn dat de achterste keerring ook lekt? Ik kan mij niet meer herinneren dat ik die vervangen heb. Dit blog brengt uitkomst want terug bladerend naar september vorig jaar kan ik zien dat ik het heb vervangen. Bij nader onderzoek zie ik waar de olie vandaan komt. Eikel dat ik ben heb ik voorafgaand aan het vullen van de transfercase vergeten het achterste deksel vast te draaien. Een wonder dat het niet meer is gaan lekken.

Zo zie je maar dat je zeer zorgvuldig moet werken. (en dat ik echt een @mateur ben)

Terwijl de nieuwe keerring droogt zet ik de laatste kruiskoppeling in de voorste aandrijfas. Dat moet zorgvuldig want bij de vorige poging ging het naaldlager stuk. Met hulp van de bankschroef gaat het nu wel goed en pers ik het lager er in een paar tellen in.


Vervolgens monteer ik het flexibele deel van de benzineleiding en het derde metalen deel, het deel dat straks naar het benzinefilter gaat.

Nu nieuwe bougiekabels. Van de vorige nieuwe set had Mike er 1 kapot getrokken. Ik heb nu een nieuwe set inclusief de juiste hoedjes. Kwalitatief is deze set vele malen beter dan de vorige dunne rubber kabeltjes. Deze zijn dik, stug en sterk. Op advies van John isoleer ik de relatief grote kale stukken die om de bougie gaan. Dat is om te voorkomen dat bij zeer vochtig weer een vonk overslaat naar het blok. Ik doe dit met krimpkous.
Het eindresultaat is prachtig.


En dan, op de 77-ste verjaardag van mijn Slatje (ze is van 13 of 14 januari 1942) monteer ik de voorste aandrijfas.

Daarna ga ik een half uur met de vetspuit tekeer en dan is het, precies 77 jaar nadat ze van de band liep, tijd voor de volgende test: de aandrijving.


Bijzonder vreemd dat het rechter wiel het niet doet. Kennelijk komt dat door een te vast zittende rem. Dat klopt want als ik die rem los draai waardoor het wiel soepel loopt en daarna de motor weer start, beweegt het andere wiel amper. Ik maak mij daar niet druk om. Als ik straks tractie heb zal het beter gaan.
Nu tijd voor de 4x4.


Ook de voorste aandrijfas werkt. Maar de garage begint te stinken. Er komt rook van de parkeerrem. Dat kan nieuwigheid zijn of hij zit te strak. Feit is dat de test goed is verlopen. De aandrijfassen werken, de versnellingsbak en de transfercase werken en er zit geen lekkage meer in de transfercase. ook de differentiƫlen zitten dicht. Enkel de voorzijde van het carter lekt. Daar maak ik mij niet druk om want ik weet hoe het komt: een slordig aangebrachte pakking.
De test is geslaagd. De komende dagen ga ik nog even naar de remmen kijken en daarna monteer ik een planken vloertje om te kunnen rijden.


woensdag 2 januari 2019

Verder

Allereerst: iedereen die dit leest een heel gelukkig, gezond en leger-groen 2019 gewenst met mooie ritten en prachtige herdenkingen. 
Behalve voor de lol een paar keer de motor starten doe ik tijdens de feestdagen niets. Ik heb niet alleen pauze in mijn dieet (wat ik op 1 januari moet bezuren met +3kg) maar ook met de Jeep. Ik loop toch voor op schema.
Maar op 2 januari heb ik toch weer zin. Uiteraard. Ik wil rijden. Ik ben nu bijna 2 jaar aan het restaureren. En hoewel ik weet dat ik het sleutelen ga missen als ik straks klaar ben (dat had ik met de Nekaf ook) wil ik nu toch eindelijk wel eens een rit maken. Al was het maar op een houten kistje.
Daar werk ik naar toe. Over een paar weken stellen we de remmen af en leg ik een plank op het frame. Daarop een kistje en dan kan ik rijden.  Ik heb op Youtube een geinig filmpje gezien van een Amerikaan die zo een testrit doet. Zo'n testrit wil ik ook maken want ik heb nog steeds niet al teveel vertrouwen in mijn monteurskunsten
Ik doe wat klusjes in de voorbereiding daar op.
Belangrijk is om voor aandrijving te zorgen. De achterste aandrijfas zit er zo op.


                                                           Inclusief originele NOS borgplaatjes.

De voorste kan nog even niet. Niet alleen omdat ik een spinnelager te kort kom maar ook omdat mijn tussenbak lekt. Dat lager heb ik niet vervangen omdat ik daarvoor de hele bak uit elkaar moest halen terwijl alles er perfect uitzag. Krijg ik daar nu spijt van?? De lekkage is minimaal. Een halve vingerhoed in 2 weken maar toch..........Ik zal het eens aan John laten zien.


Ik zet de uitlaat beter vast. Die rammelt en dat vind ik vervelend. De beugels van de replica passen niet echt goed. Een paar shimplaatjes zijn voldoende.

Als laatste monteer ik een 2e deel van de benzineleidingen. Gek dat bij de replica set van Staman het flexibele deel ontbreekt. Nu kan ik even niet verder.

  Binnenkort alle verfbeschadigingen bijwerken en dan overal met de vetspuit langs.