Van modellen en spatborden

Mijn netwerk wordt langzamerhand groter onder andere dankzij de reacties die ik krijg op een marktplaats advertentie die ik had gezet over mijn spatbord.

Dat kwam zo, na voorlopige montage van het voorspatbord bleek dat er allemaal gaten op de verkeerde plekken zaten en dat er gaten geboord zaten die helemaal geen functie hadden.

 

Olaf suggereert dat ik mogelijk een WLC spatbord heb en die zijn waardevoller dan WLA spatborden dus zet ik een advertentie op Marktplaats dat ik mijn WLC wil ruilen voor een WLA exemplaar. Binnen een paar dagen heb ik ik-weet-niet-hoeveel reacties waaronder 1 van HD "goeroe" Larry die aangeeft dat ik geen WLC heb maar een WLA waar een rommeltje van is gemaakt. Dat zou kunnen maar waar zijn dan de juiste gaten gebleven voor de bouten van de lamphouder? Larry laat zoals altijd daarna niets meer van zich horen.

Via via maak ik per app kennis met ene Henk, een man die al 50 jaar aan Harleys sleutelt en bij Max in het museum heeft gewerkt. Hij schijnt een wandelende encyclopedie te zijn en dat klopt. Ik stuur hem een paar nummers en weet in 1 klap veel meer van mijn motor. 

Dat mijn motorblok van einde 1944 is wist ik al maar ik krijg nu ook te horen dat mijn frame van november 44 is en dat maakt mijn WLA definitief een laat model. En dat heeft gevolgen voor mijn voorspatbord. Mijn spatbord is volgens Henk een doodgewoon WLA exemplaar waar een lamphouder voor een hoge (1e model) lamp op zat en waar na de oorlog waarschijnlijk ook nog een burgerlamp op geplaatst is. Aan de popnagels kan hij ook zien dat het een WLA spatbord is en geen WLC. Maar hij vertelt ook dat op mijn late fiets een veel simpeler, plat model spatbord hoort. Die zijn moeilijk te vinden omdat iedereen ze weggooide en verving voor het mooiere 1e model. Tja, dat vind ik dus niet. Ik ben toch wel een beetje een purist en wil een onderscheidend exemplaar. Het komt mooi uit dat volgende week de motorbeurs is. Misschien vind ik er daar 1. 

De beurs is leuk!! Enkel gericht op klassieke Amerikaanse motoren en daarmee echt voor liefhebbers. Overal lopen typische Indian en HD liefhebbers, groezelige mannen van vaak 65plus, in verbleekte oude T-shirts, oude spijkerbroeken en met lange baarden. Ik voel me gelijk thuis 😁

En natuurlijk overal tussen de vele kraampjes vol originele en replica onderdelen WLA en WLC Harleys. Bij Max, die als een koning onder een afdakje voor zijn museum zit, haal ik de hevel die hij me nog moest leveren en ik vraag hem of ik mijn spatbord mag ruilen tegen een late. "Tuurlijk jongen, kijk maar even binnen, er hangt er wel 1 aan het plafond." En zo loop ik even later met een gaaf laat exemplaar naar mijn auto, En niet alleen met het spatbord. 

 

Voor 400 euro heb ik ook nog een replica valbeugel, een replica achterste standaard (zonder verstevigingen, als ik maar geen spijt krijg), nog wat losse spullen en een originele puntgave zadelpen met heavy duty veren. 

Zoals je kunt zien is de zadelpen die ik erbij gekregen had helemaal op. Doorgeroest en alle veren kapot. 

Ik kan nu bezig met de spatborden, valbeugels en andere frame zaken. Nu nog bouten en moeren want die waren op de beurs niet te vinden. Bij JW Boon bestel ik de volgende dag voor bijna 150 euro een heel pakket bouten, moeren en ringen. Tja, Olaf zei het al: het restaureren van een HD kost veel meer geld dan een Willys. Bizar!