Restauratie van het frame. Slot

Terwijl ik op de laatste onderdelen wacht doe ikde laatste voorbereidingen. Ik moet nog 1 bladveer repareren. Met behulp van een replica veerstrop heb ik dat in een uurtje gedaan.

Maar door het plotselinge overlijden van mijn vader komt alles tot stilstand. De Jeep heeft even prio zoveel en ik heb plots hele andere dingen te doen. Maar in afwachting van de uitvaart doe ik toch wat kleine klusjes. Ik leg alle onderdelen klaar voor montage en doe nog wat spuitwerk. Daardoor ondek ik nog wat rare dingen. In de binnenzijde van het frame zit nog een hele grote bult versteende modder die ik weghaal.

                                                             klaar voor montage

                                                           hier zat nog een enorme bult modder


Ook ontdek ik in de onderzijde van het voorste differentieel een rare scheur met een bult. Alsof de Jeep ooit een enorme klap gemaakt heeft. Dat zou me niets verbazen.

Ik moet het controleren want het zou een ramp zijn als deze scheur door en door was. Ik haal het deksel er weer af en gelukkig is er aan de binnenzijde niets aan de hand.

Kennelijk een soort van gietfout. Whatever, het zal niet gaan lekken.
Het frame staat nog op z.n kant dus kan ik er goed bij. Ik doe nu iets dat ik ook als een mijlpaal zie: het aanbrengen van het replica framenummer.

Als ik weer verder ga zijn we een week verder en na de uitvaart. In 2 avonden monteer ik de achteras. Het gaat van een lijen dakje. De assen en veren passen goed op elkaar en weer verbaas ik me over het briljant simpele ontwerp.
Alleen de schokdempers zorgen voor problemen. De rubbers zijn zo breed en stug dat ik letterlijk 3 uren bezig ben met de montage. Dat had ik niet verwacht want in het filpmje op Kaiser Willys waren ze in een minuut klaar.
Het resultaat mag er zijn. Ik ben zeer tevreden en kan niet wachten tot ik met de voorwielen bezig kan.

Het weekend daarop ga ik met de voorwielen aan de slag. Dat is zwaarder dan ik dacht: van de 4  stroppen waarmee de as vast zit aan de veren is er 1 origineel. Die heb ik kunnen redden. Had ik m maar niet gered. De nieuwe moeren willen er bijna niet op vastgedraaid en het kost me alle kracht en een uur werk om die ene strop vast te krijgen.
Wat ook niet mee werkt is het feit dat de voorzijde nog steeds aardig uit het lood staat. Dat betekent dat ik het geheel weer met bouten en op handkracht in model moet draaien. Ik heb er een hard hoofd in maar als de bladveren aan de as zitten ziet het er goed uit.
Ik monteer de schokdempers waarbij de rubbers weer voor een hoop problemen zorgen maar uiteindelijk zitten ook die vast.
Als laatste moet ik de U shackles monteren. 1 kant gaat prima maar dan komen de laatste loodjes. Aan de bestuurderszijde kost het monteren me echt al mijn kracht.
Ik draai zelfs een grote ringsleutel stuk.

Daarna pak ik een dop met een hefboom van een halve meter. Maar toch krijg ik de shackles niet volledig in elkaar. 1 steekt een stukje uit. Het is niet anders.

Nu kunnen de voorwielen er aan vast. Ik ben klaar en het staat erg goed. Maar toch ben ik een beetje ongerust: die laatste shackle baart me zorgen en de voorwielen staan erg scheef. Ik weet dat het zo hoort maar het is meer dan ik dacht.

Ik heb bijna 14 maanden naar dit moment uitgekeken. De Willys begint nu weer een beetje op een auto te lijken. Maar toch heb ik een ontevreden gevoel. Het monteren heeft veel moeite gekost en van de scheefstaande wielen krijg ik een onzeker gevoel. Nou ja, maar even laten bezinken. Ik ben bekaf en er is een hoop gebeurd. Voorlopig ff in de rust.