In de loop van de week kan John het niet laten om al even hier en daar zijn licht te laten schijnen en ik word niet vrolijk van zijn bevindingen: Het rechter fuseehuis zit lang niet voldoende vast en dat is levensgevaarlijk. Met kunst en vliegwerk zet hij het huis weer vast maar komende winter wordt het vervangen voor een nieuwe een belangrijke klus.
Donderdag rijd ik met de camper, mijn lief en de hond naar de camping die perfect vlak naast het basecamp ligt. Ik ben op de camping bepaald niet de enige die vanwege OMG komt. Verderop staan 4 grote tenten vol internationale re-enactors en om me heen staan een Staff car, 2 Dodges WC en een aantal Jeeps.
Vrijdagochtend vroeg rijd ik met de camper naar John en sleutel met hem het grootste deel van de dag aan de Jeep. John is (terecht) kritisch. De kleppen staan bepaald niet goed afgesteld en er zit 1 klepveer op de kop. De grootste olielekkage komt uit het kleppendeksel en uit een (nieuwe) olieleiding. De bouten van de bladveren zijn (weer) los gegaan. Die heb ik kennelijk lang niet strak genoeg aangedraaid. Onder de auto mist een kabel met een moeilijke naam die ervoor moet zorgen dat het blok niet verschuift (?) en de vrije slag in het stuur is om te huilen. Ook ontdekt hij dat een paar rubbers van de schokdempers nu al stuk zijn. Ik moet bekennen dat ik die vernield heb bij de installatie omdat ik de splitpen er niet doorheen kreeg. Daar is dus speciaal gereedschap voor. Wist ik veel. Weer een klus voor de winter.
Om 16.00u zijn we tenslotte klaar en kan ik eindelijk met mijn (nu perfect sturende) Slatje naar de camping en daarna voor de allereerste keer naar basecamp waar Chris en zijn KTR maten al zijn. S'avonds staan de beide Slatjes, die van Chris 10 dagen ouder dan die van mij, gezusterlijk naast elkaar.
De volgende dag maken we met 3 Jeeps een lange rit in de omgeving waarbij mijn Jeep ook voor de allereerste keer het terrein in gaat en ik de 4x4 moet gebruiken. Dat had ik tot dan toe niet gedurfd uit angst dat ik met versnellingsbakproblemen in Arnhem zou stranden maar John heeft de bak gecontroleerd en goed bevonden. En inderdaad, de tussenbak doet het feilloos. En dat niet alleen, ook de motor loopt als een zonnetje.
S'avonds ga ik even terug naar de camping en krijg van de campingbaas het verzoek om een ritje te maken met 2 jonge knapen op de camping die speciaal voor OMG zijn gekomen. Zij durven het echter niet te vragen. Uiteraard wil ik dat en even later rijden we met ons drieën naar basecamp waar ik de jongens een rondleiding geef. Als ik ze weer terug breng naar de camping zitten ze helemaal te glimmen en de reactie van 1 spreekt boekdelen: "meneer, ik vind dit zo mooi, ik zit helemaal te trillen". Daar doe je het toch voor?
Maar onderweg terug naar basecamp begint de motor van de Jeep te storen. Hij houdt in. Daar word ik doodziek van want morgen is de grote dag. Het is al in de avond en ik wil John niet meer storen. (dat bepaal ik zelf wel zegt hij als ik het hem later vertel) maar gelukkig zijn er voldoende monteurs op de camping om me te helpen. Binnen een half uur hebben we de condensator weer vervangen omdat die een beetje los zat en daarna loopt de dame weer uitstekend. Om 20.00u is het dan eindelijk tijd voor BBQ
Dan zondag, de grote dag. Wat een ongelofelijk feest! Om 07.00u stellen we ons in rijen op en vertrekken vanaf basecamp voor de feestelijke tocht. En wat voor tocht! Vanaf 07.00uur staan de mensen rijen dik langs de weg.
De eerste 10 kilometer schieten we nog redelijk op maar daarna is het de rest van de dag file rijden door een menigte mensen.
De eerste uren gaat het prima maar tegen het einde van de ochtend, als we meer stilstaan dan rijden, begint de motor te stotteren en slaat plotseling af. Nog voordat ik kan vloeken en uit de auto stappen roepen de vrienden van Chris al dat ze me gaan slepen en 1 minuut later word ik door een Ford GPW voortgetrokken. Ik baal want zo had ik me OMG niet voorgesteld.
Gelukkig is het een half uur later pauze en staan we langdurig stil voor de lunch. Tijd voor de monteurs om de kap te openen.
Het euvel is binnen 5 minuten gevonden. Een los getrilde schroef uit het junctionblok in het schutboard waardoor de plus draad naar de bobine stoort. Als ik daarna de motor start loopt de auto weer uitstekend en kunnen we weer verder. Nou ja, verder, we staan meer stil dan dat we rijden maar het geeft niks, het is feest, smoordruk en 26 graden. Wat kan een mens nog meer wensen?
 |
| Ja! ik koop ook een soort van origineel uniform volgend jaar. |
De auto houdt het goed al zit ik soms met samengeknepen billen want tegen het einde van de route begint de motor weer regelmatig te sputteren. De hond trekt zich echter nergens iets van aan. (al heeft ie het wel warm)
Als we Nijmegen binnen rijden zie ik langs de weg meerder uitgevallen auto's met de motorkap open. Een dame vertelt me dat ze minstens 6 auto's heeft gezien die gesleept werden. Mijn dame heeft het dus goed gedaan. (al is mijn bumper wel zwaar beschadigd. Slepen zonder houtblok in de bumper is geen goed idee. Weer een winterklus)
In Nijmegen showen we de auto's nog even aan het publiek om daarna 40km terug te rijden naar basecamp.
Dat is voor veel auto's helaas een brug te ver. We staan 2 uren in de file met dagjesmensen en nu zie ik de ene na de andere auto met pech uitvallen. Mijn Jeep loopt ook al lang niet meer lekker. Het is alsof er steeds een cilinder overgeslagen wordt. Maar ik haal de camping na een prachtige dag.
Nu de terugreis nog.
S'nachts gaat het keihard regenen en staat mijn Jeep onbeschermd naast de camper. Ik heb nog geen goede hoes. De volgende dag besluit ik om 07.30u toch een andere bobine te monteren omdat het euvel lijkt op wat ik eerder had. Het helpt echter niets. Met pijn en moeite rijd ik terug naar basecamp waar Chris en zijn vrienden nog staan. Die constateren geen vonk bij cilinder 3 en raden aan om in ieder geval de bougie te vervangen. Gelukkig heeft 1 van hen nog een reserve bougie en na wisseling doet de motor het zo goed dat ik afscheid neem van mijn lief die met de camper terug gaat naar Friesland.
Ik ben helaas de camping nog niet af of de motor stottert alweer. Ik kijk weer alles na en druk de kabels goed aan waarna de motor het weer goed doet. En zo rijd ik met behulp van Google maps, Vermijd snelwegen!!!! richting noorden.
Na 5km word ik echter de verkeerde kant op gestuurd en voor ik het weet zit ik toch op de snelweg. En dat niet alleen, ook nog de verkeerde kant op. De auto doet het goed maar ik besluit toch maar weer de snelweg af te gaan. Ik ben echter niks opgeschoten en sta weer in Veghel. Daar begint de motor weer te stotteren en richting de stad waar John woont (achteraf een geluk bij een ongeluk) slaat de motor 3x af. Zo kan ik niet verder en ik bel John die mij de opdracht geeft de auto bij hem voor de deur te zetten. Dat doe ik en bel daarna met mijn lief die inmiddels al in Emmeloord is. Zij keert het schip en haalt me op. Eigenlijk een grote domper na een mooi weekend. Maar een weekend dat ik voor geen goud had willen missen. (en dank aan alle vrijwilligers!!)
We zijn nu ruim een week verder en John is al 2 avonden bezig geweest de storing op te sporen. Ik houd af en toe contact met hem. Hij heeft alle elektrische delen getest en vervangen en pas na een paar dagen het vermoedelijke euvel ontdekt. Op de een of andere manier is mijn stroomverdeler niet origineel MB want de revisie contactpuntjes passen er niet in. Maar waarschijnlijk zit het nog dieper in de verdeler en daarom heeft hij de complete verdeler gereviseerd. Bij het laatste app contact vertelde John dat de motor weer feilloos liep. Ik heb hem echter gevaagd om een zeer lange testrit te maken. Eerder wil ik de auto niet terug.
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten