Lagerschalen krijg ik niet mee omdat ik de maat niet weet. Ik wist niet dat er verschillende maten zijn en Joop toont me een nieuwe en een versleten krukas. Wanneer de krukas versleten is, wordt ie glad geslepen waardoor er een andere maat lagerschalen in moet.
Heb ik dat weer: moet misschien de hele krukas er uit.
Joop zegt verder dat compressie meten moeilijk is zonder startmotor. Hij raadt me aan de startmotor te bevestigen en daarmee de krukas te bewegen om een goede meting te krijgen. De startmotor heb ik echter al uit elkaar gehaald om die van binnen eens goed te bekijken en antwoord te krijgen op de vraag of het een 6 of een 12 V is. Die moet dus eerst gereviseerd.
Dat is echter niet het enige. Het blok hangt met de achterzijde aan een motorsteun en daardoor krijg ik de startkrans er niet meer op.
Om met de startmotor de compressie te meten moet het blok van de steun en op een bok. Dat kan alleen als het carter er weer op zit. En dat carter gaat er pas op als de lagerschalen klaar zijn. Ik moet dus de hele volgorde die ik in mijn hoofd heb laten varen en aanpassen.
Ik word er moe van. Ik heb mezelf onder druk gezet door me in te schrijven voor de herdenking van de Slag om Arnhem in september 2019. Ik vraag me voor de zoveelste keer af of ik dat ga halen. Nou ja, eerst vakantie.
De vakantie is heerlijk. Toch denk ik regelmatig aan het Jeep project. Ik krijg een mail van Jos die me een hart onder de riem steekt en inderdaad, ik moet gewoon over een dood punt heen. Het gaat gewoon lukken.
Ik ben nog steeds op zoek naar een 1e model bestuurdersstoel, met een rond benzinegat in het midden. Vanuit Spanje kijk ik 3 weken lang op Leboncoin, de Franse Marktplaats. Als er 1 te koop komt rijd ik er heen, waar in Frankrijk de stoel ook te koop staat. Helaas. Nergens een stoel.
Terug van vakantie dwing ik mezelf de draad weer op te pakken. Op een avond demonteer ik een aantal lagerschalen om de staat ervan te bekijken. Dat valt niet tegen vind ik zelf. Er zitten heel weinig slijtagesporen op de krukas en ook de schalen zelf zien er goed uit.
Ik laad ze in een bakje en neem de foto's mee als ik naar Staman ga voor onderdelen en om mijn versnellingsbak weer op te halen.
John, Joops' monteur, kijkt erg kritisch naar de schalen en de foto's van de krukas. Hij vindt ze er niet slecht uitzien maar hij raadt me toch aan om de krukas te laten slijpen, vooral omdat ik de hele boel nu uit elkaar heb,
Ik doe het niet. Vergeleken met de versleten krukas bij Staman ziet die van mij er als nieuw uit. Daarnaast heb ik vorig jaar de motor nog horen lopen en dat klonk best goed. Ten derde, en niet onbelangrijk, de komende maanden moet ik ontzettend veel spullen kopen en mijn budget is niet onbeperkt. Ik besluit thuis alle lagerschalen los te halen, schoon te maken en te voorzien van nieuwe olie. Daarna zien we wel hoe groot de oliedruk wordt als we gaan proefdraaien.
Voor de startmotor krijg ik een revisieset. Helaas bevestigt John wat ik ook op G503 heb gelezen: voor montage van nieuwe koolborstels heb je een zware soldeerbout nodig en die heb ik niet. Dat moet ik dus uitbesteden en dat kost weer geld. Dat is niet erg maar wel een beetje mijn eer te na. Ik moet dus op zoek naar een goed revisiebedrijf.
John heeft de versnellingsbak en de transfercase heel goed bekeken. Op zich zit alles goed en ziet alles er goed uit. Ik had enkel een foutje gemaakt met het kleine metalen plaatje dat de beide onderste assen van de versnellingsbak op hun plaats houdt. Dat was bij montage van bak aan transfercase verschoven waardoor de bak en de case niet goed op elkaar aansloten. Daardoor was de bak een fractie getordeerd ten opzichte van de transfercase. Verder stelt John me gerust door te zeggen dat de pook zo zwaar gaat omdat de bak helemaal droog is. Gevuld met olie zal het anders voelen.
Als laatste raadt hij me aan om de ronde basis van de versnellingspook los te draaien en schoon te maken.
Als ik weer thuis ben monteer ik voor de 5e en hopelijk laatste keer de versnellingsbak aan de transfercase. De interlockplunger gaat er vlot tussen en de 5 bevestigingsbouten draaien heel soepel vast.
Dan de laatste klusjes, een nieuw kurkje (gesneden uit een wijnkurk) in de ontluchting van de transfercase.
Het kost me al mijn kracht en de langste, zwaarste griptang om de versnellingspook los te draaien. Als ie eindelijk los ik snap ik hoe dat komt.
Dit is nog nooit los geweest. Aan de beschadigingen op de dop kan ik zien dat iemand het ooit geprobeerd heeft. De hele binnenzijde zit vol roest en keihard opgedroogde olie. Leuk klusje.
 |
| Ook hier een ontluchtingsgaatje |
Als laatste, als alles schoon is en opnieuw ingevet, kan ik het rare henneptouwtje gebruiken dat bij de pakkingset van de versnellingsbak zat. John zegt dat ie het nooit gebruikt omdat er helemaal geen versnellingsbakolie uit de dop van de pook lekt maar ik ben nu toch bezig dus waarom niet?
Dan is de bak eindelijk klaar. En hij schakelt. Moeilijk. Maar hij schakelt. Ik vertrouw op John. Komt vast goed.
Nu verder met de krukas lagers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten