Bij Staman koop ik alle onderdelen voor de remleidingen. Hij heeft 2 soorten: een goede en een zeer goede. Het prijsverschil is 10 euro dus de keuze is niet moeilijk. De zeer goede past inderdaad perfect om de assen en langs het frame. Er zit nergens spanning en de messing koppelingen draaien zeer makkelijk in elkaar. Dat laatste is belangrijk omdat ik van de Nekaf nog weet dat je die koppelingen met de hand moet indraaien zonder enige weerstand te ondervinden. Weerstand betekent meestal dat de schroefdraden niet goed in elkaar passen met alle risico's op lekkage van dien.
Het monteren van de leidingen is een fluitje van een cent.
Bij Staman vraag ik mij af waarom er 2 rubber slangen tussen de messing leidingen zitten. Het antwoord van Joop is simpel: de assen zitten bewegelijk aan het frame dus de leidingen moeten mee kunnen doen met de beweging van de as. Tja, dat had ik zelf kunnen bedenken.
Alles gaat goed tot ik bij het laatste deel kom. Ik snap niet hoe de rubber slang aan de leiding moet worden gekoppeld die naar de hoofd remcylinder loopt. In de manuals staat niets, dus ga ik op zoek op het internet. Dat valt nog niet mee. Uiteindelijk vind ik na lang zoeken een weblog van een Amerikaan die detailfoto's heeft van het frame van zijn Ford. Er zit een beugeltje met een gat aan het frame waar de rubber slang in geklemd wordt. Ik vraag Chris om bevestiging en hij wijst me er op dat die beugel bij mij afgebroken is. Dat is balen maar nu MOET ik leren lassen.
Ik heb vaak genoeg toe staan kijken toen F met de body bezig was en met telefonische hulp van zwager Mike die een lasdipoma heeft, leer ik mezelf in een uurtje de absoluut minimale eisen van het edele vak lassen.
Als ik begin met oefenen doet het apparaat het niet. Volgens Mike komt dat omdat ik het metaal waar de pool-klem zit niet goed heb ontroest. Daarna doe ie het nog niet maar dat komt omdat ik het las-staafje niet goed in de klem heb. Alle begin is moeilijk.
Daarna werkt het apparaat en binnen een half uur heb ik houtje touwtje een aantal bouten aan een stuk staal vast gelast.
Het is alleen erg vervelend dat je met die lasbril op je kop helemaal niets ziet. Dat zal wel een kwestie van veel doen zijn. Het frame durf ik nu echter te repareren.
Nu wordt het weer makkelijk.
Een gekke bocht naar boven voordat de leiding naar de hoofd remcylinder gaat. Maar zo ziet het er op de weblog van de Amerikaan ook uit en alles past perfect.
Als laatste monteer ik de 2 leidingen aan de V-vormige koppeling van de remcylinder. Die remcylinder heb ik trouwens niet gereviseerd. Hij zag er erg goed uit en de Willys was gekeurd tot en met 2017 dus ga ik ervan uit dat de remmen voldoende waren. Ik zie straks wel als ik ga testen. Dat duurt nog wel een tijd overigens.
De leidingen zitten nu perfect aan het frame en alle klemmen van de rubber slangen zitten goed vast. Nu kan ik de koppelingen aandraaien en de heleboel op de juiste wijze aan het frame en de assen vast maken. Chris heeft me daarvoor al een paar foto's gestuurd en ik heb mazzel dat de originele beugeltjes nog aan het differentieel vast zitten.
Het messing blokje zit op het achterste differentieel vast aan een beugeltje. Het enige boutje dat daar in past is een van mijn zeldzame TR20 boutjes die ik liever bewaar voor zichtbare plekken. Nou ja, het is niet anders.
De 2 beugels die op tien-voor-twee bovenop het differentieel zitten buig ik op advies van Chris naar achter zodat de leiding beschermd wordt door het differentieel. Zo kan de leiding nooit achter een tak of zo blijven haken.
Morgen vul ik het systeem met DOT5. Dat schijnt het allerbeste te zijn. Ik kan dat gebruiken omdat mijn systeem helemaal leeg en nieuw is.
Nu nog 1 klein klusje en dan is het frame eigenlijk klaar en kan ik met de versnellingsbak beginnen.
Alleen de pedalen nog. Op 1 springveer na heb ik de te vervangen onderdelen al in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten