Restauratie van de vooras. Deel 3

Wil ik in maart het chassis op wielen hebben, dan moet ik doorwerken. Dus s'avonds na een drukke dag en na sport duik ik weer de garage in. Ik volg nauwgezet de manual. Ik monteer de wheelhub die om de stuurkogel draait. Dat steekt nogal nauw. Na montage zonder oliekering moet de weerstand tussen de 4 en 6 Lbs zijn. Ik snap dat het nauwkeurig moet omdat ik zelf heb meegemaakt dat mijn Nekaf begon te shimmiën, het onbeheerst trillen van de voorwielen na een schok of een bepaalde ritmische trilling in bijvoorbeeld plaveisel. Daar kan je grote ongelukken door krijgen.
Volgens de manual moet je shimms toevoegen als de wheelhub te weinig weerstand geeft en shimms weghalen als ie teveel weerstand geeft. Na de eerste keer monteren, dat erg moeilijk gaat omdat de versleten bouten erg moeizaam in onder- en bovenzijde van de wheelhub gaan, gaat ie net iets te licht.

Ik haal de bouten weer los waarbij ook met moeite de kogellagers los gaan en voeg shimms toe. Het resultaat is nog minder weerstand. Ik snap het niet maar doe wat de manual zegt: ik voeg nog meer shimms toe. Weer blijft de weerstand te licht. Inmiddels is het 22.00u en ik snap er geen zak van. Ik zoek een filmpje van Metalshaper en hij zegt precies het tegenovergestelde als wat er in de manual staat. Dus ook ik verwijder het grootste deel van de shimms. Nu wordt het beter en bij de vijfde poging is de weerstand volgens de unster precies 5 Lbs. Voor vanavond is het genoeg.

De volgende avond plaats ik de oliekering inclusief papieren pakking aan de achterzijde van de stuurkogel.

Eigenlijk is het gek: het hele wiel, inclusief rem, hangt met 8 relatief kleine boutjes  aan deze stalen oliekering. Maar goed, het zal wel kloppen. De manual zegt het en die heeft altijd gelijk :-) Na plaatsing van de kering glijdt de wheelhub loeizwaar over de kogel. Maar ook dat zal wel zo horen.

Nu de andere zijde.
Op zaterdag heb ik alle tijd van de wereld. Ik hoop dat ik de hele as vandaag af krijg.
Vorige week heb ik tijdens de demontage van de yoke mijn linker wijsvinger helemaal open gehaald. Die wond is nu redelijk aan het genezen. Het is echter nog wel gevoelig.

Als eerste daad van de dag pak ik de beitel en de moker want ik moet aan de rechterzijde beide kogellagers in de kogel vervangen. Bij de allereerste klap van de ochtend vliegt de beitel los en sla ik met de moker keihard op mijn zere vinger. De tranen spuiten uit mijn ogen.

Na een kusje er op gaat het beter. In een half uur heb ik nieuwe lagers geplaatst. Volgens de manual moet je daarna beginnen met shimms van 0,047 inch. Dat doe ik en dat klopt. Na eerste poging is de weerstand gelijk 5 Lbs. Ik loop echter tegen het probleem aan dat 1 van de vier bouten die de stuurbeugels op hun plek houden niet meer vast wil. Het schroefdraad is zo versleten dat ie niet meer pakt.
Dat is een probleem dat me die dag nog vaker parten zal spelen.

Ik vul de wielkogels met een grote hoeveelheid vet en vul ook het lager van de as.

Ik schuif de lange Spicer steekas is het ashuis en monteer de afdekkap met de achterplaat van de remtrommel. Dat moet ook goed vast zitten. Helaas passen 3 van de 6 bouten niet meer. Ik probeer en probeer en probeer maar ze passen niet meer of draaien door. Ik kan niet verder met het linker voorwiel omdat ik geen nieuwe bouten heb in Imperial maat. Het is echter ook al 17.30u. Ik ben lang niet zo ver gekomen al gedacht.
Zondag ga ik verder met de rechterkant. Dat gaat beter. Aan het einde van de middag heb ik de remmen rechts gemonteerd en aan beide zijden de brake-hose guards. Die heb ik voor een deel ook al gespoten omdat ik er straks niet meer goed bij kan.

Het geheel past goed. Dat is mazzel want ik las een verslag op G503 waar ze alle weer moesten demonteren omdat de guards tegen de as aan liepen. Ook de schrijver van dat blog slaakte heel veel diepe zuchten omdat ze steeds alles over moesten doen.
En ook H, een vriend die zelf een auto aan het restaureren is en vrijdag op bezoek was, had al gewaarschuwd: je loopt er tegenaan dat heel veel niet past en dat moet dan weer allemaal over.
Nu eerst nieuwe bouten op de kop zien te tikken. Daarna op wintersport. Op de terugweg van Schrunns over Garmisch Partenkirchen  om bladveren te halen. Daarna in maart verder!