In de Achterhoek

Eind Augustus doen we ons jaarlijkse traditionele (nou ja, 2e keer) uitstapje. Dit keer naar Zeddam in de Achterhoek. We vertrekken vrijdag in de ochtend terwijl het al 25 graden is. Dat belooft mooi weer. We stoppen onderweg even op de camping bij mijn nicht. De boys zijn namelijk gek op de Nekaf.

Daarna rijden we door naar het zuiden. Het is verder dan ik dacht wanneer je enkel binnenwegen neemt dus pas tegen zessen komen we aan.
De volgende dag gaan we onder Zeddam de Rijnbrug over Duitsland in. We volgen eerst de zuid oever en daarna de noord oever. Onderweg duik ik zoveel mogelijk de dijk af om door het terrein langs het water te rijden. Sommige Duitsers vinden dat niet leuk en staan van grote afstand te gebaren dat ik weg moet gaan. LOL.

Daarna rijden we door prachtig landschap. Het is zo bloody hot dat we een handdoek over de kooi van Bertus moeten leggen. Na de lunch, ergens in een klein dorp, wordt het zo heet dat ik de kap op de Nekaf zet om ons te beschermen tegen de zon. Want niet alleen de zon brandt, ook de uitlaat die vlak onder mijn voeten onder de bak loopt is niet te harden.
Het is meer dan 30 graden maar toch geeft de Nekaf geen krimp. De temperatuur blijft goed en ook de andere meters slaan niet uit.
De volgende ochtend, inmiddels hebben we 500 kilometer gereden, vul ik enkel een beetje olie bij. Hij zweet namelijk bij de brandstofpomp maar dat mag geen naam hebben.
De koelvloeistof in de radiateur staat nog perfect op peil.
Met mooi weer rijden we weer richting huis. We hebben een prachtig weekend gehad en de auto deed het fantastisch.

Bij Blokzijl stoppen we voor koffie. Daar komt een man bij de auto staan die er iets van af weet want hij weet dat er een Hurrycane onder de kap ligt. "Mooie auto, zegt ie, mooi gerestaureerd. jammer dat ie niet wat ouder is."

dat laatste zet me tijdens de laatste etappe aan het denken. Toen ik hem in 2012 kocht heb ik al tegen Albert Jan gezegd dat ik hem ooit zou verkopen als ie klaar was om uiteindelijk een Willys MB of Ford GPW uit de oorlog te kopen.
Het blijft knagen en knagen en nu, een paar weken na ons tochtje weet ik het zeker: ik ga de Nekaf verkopen.Mijn lief verklaart me voor gek dat ik zo'n mooie auto verkoop en een oud wrak terug koop. Maar ja, ik wil leren sleutelen. Alleen is Albert Jan overleden en heb ik dus geen expert meer als back up.
Een paar weken later spreek ik Louis, vriend van Albert Jan en gepensioneerd leraar auto techniek.Hij wil me helpen bij de restauratie van een volgend project.
De knoop is doorgehakt. Binnenkort komt de Nekaf op Marktplaats en begin ik op deze site met een nieuw project.  Tenminste, als iemand de Nekaf over wil nemen.