Vanaf de kerst volg ik de NYK Constellation, het containerschip waar mijn Jeep ergens in een container zit. Verwachte aankomst is het weekend van 4/5 februari. Ik moet dingen regelen. Ik moet een tijdje zoeken maar ik vind een autoverhuurbedrijf dat ook oprijauto's verhuurt. Ik huur de auto voor 9 februari. Op de site van KTR lees ik dat het verstandig is om de Jeep te laten schouwen en merken door de RDW. Ik plan die afspraak op dezelfde dag want die huurauto kost een kapitaal. Nu wordt het spannend want als het schip vertraging heeft heb ik een probleem.
En het schip heeft vertraging. Het komt pas aan op 7 februari. Gelukkig ziet SCL mijn probleem en lost mij Slat als eerste. Toch duurt het tot woensdagmiddag 8 februari voor het verlossende woord komt: De Jeep is vrijgegeven! Feest!
De volgende dag rijd ik met maat J. naar Schiedam en betaal de inklaringskosten + BTW. Als ik dat doe staat mijn Jeep op straat te wachten.
Ik ben blij, heel erg blij, maar ook heel ongerust. Zo ongerust dat J vraagt of ik wel blij ben. Mijn lief vraagt s avonds hetzelfde. Ik heb moeite om door de auto heen te kijken. Ik heb zo verschrikkelijk veel eerste indrukken en zie zoveel mogelijke problemen dat ik me letterlijk achter het oor sta te krabben. Ik ga hier heel veel hulp voor nodig hebben.
We rijden vervolgens in alle rust naar de RDW. De dienstdoende keurmeester loopt om de auto heen en kijkt er uitgebreid onder, op zoek naar het framenummer. Ik leg uit dat Bubba er ooit een enorme lier op heeft gezet en dat het framenummer daarbij gesneuveld is. Dat vindt hij een groot probleem. Om toch een nummer te vinden dat mogelijk correspondeert met het framenummer gaan we op zoek naar het bodynummer. Ik weet al door mijn voorbereiding dat dit nummer nooit zal corresponderen. Maar goed, wat kan ik doen? na enig polijstwerk vindt de man het bodynummer: 15160.
Dat lijkt niet op het framenummer en de man besluit met de mededeling dat hij de experts moet raadplegen. Hij geeft aan dat ik niet kan bewijzen dat DEZE auto dezelfde is als de auto op het Amerikaanse kentekenbewijs. In het ergste geval krijgt mijn auto geen Nederlands kenteken. Toch hangt hij wel merkjes aan de auto en zegt dat ik teruggebeld ga worden. Ik blijf vriendelijk maar in gedachten bereid ik een gang naar de rechter al voor.
Dezelfde avond onderzoek ik de auto van alle kanten. Veel onderdelen lijken origineel maar van andere ben ik echt niet overtuigd. Ik word ongeruster en ongeruster.
Tot ik s avonds laat rustig op het internet ga zoeken en in mijn manuals kijk. Er mist veel maar wat er is lijkt origineel.
Ook het bodynummer klopt als een bus. De body is gemaakt in januari 1942 en dat komt overeen met het mogelijke framenummer dat gedeeltelijk in de papieren staat. Ik onderzoek ook de motor. Er staat heel duidelijk MB voor het motornummer en in de kop staat heel duidelijk de gestileerde hoofdletter F. Geen twijfel mogelijk: ook origineel. Uiteindelijk ga ik best wel blij slapen.
Om mijn lief te paaien in de wetenschap dat ze me anders niet met rust laat, ga ik de de volgende dag verder met schilderen in huis. S'avonds stuur ik heel veel foto's naar experts en contacten. Ik ben benieuwd naar hun oordeel.
Ik onderzoek de auto verder. Hij ligt helemaal vol met rotzooi alsof de verkoper de auto in grote haast heeft meegegeven. Er ligt nog gereedschap in, in de asbak liggen een revolverpatroon en geweerpatroon en overal liggen stokoude flessen olie.
Wat zijn mijn bevindingen: Motorblok, motorkap, grill, koplampen, spatborden, carburateur, raam, body en assen zijn origineel maar bewerkt en/ of beschadigd. De body is niet echt slecht maar heeft aan de rechter zijkant een heel slecht stuk alsof ze ooit op haar zijkant heeft gestaan. Ik zie voorlopig geen rotte stukken.
Voor zover mijn oordeel wat waard is heeft de auto voorlopig 1 groot probleemgebied en dat is de motor.
Niet alleen is ie 12V ipv 6V en missen er heel veel onderdelen (waaronder de benzinetank, los achterin ligt een rare bak met een rubber vulslang) maar als ik hem probeer werkt de startmotor uitstekend maar slaat ie niet aan. Ik stop na een tijd met starten omdat er rook van de kabel afkomt die van het relais naar de startmotor loopt. Er gaat benzine naar de carburateur maar hij vonkt niet. Dat verbaast me niet want de bougies zijn helemaal zwart en roestig.
Tijd om de hulptroepen te bellen om hen te vertellen over de komst van de Jeep.
Dat valt niet mee. Ik bel de automonteur die 2 maanden geleden nog enthousiast was over het project. Als ik hem aan de lijn krijgt roept hij dat hij niet meer wil en gooit 20 seconden later de telefoon op de haak. Ik ben compleet flabbergasted. (later hoor ik dat hij verrekt van de pijn door zijn hernia en binnenkort geopereerd moet worden wat hem zijn boot-seizoen gaat kosten). Ik begrijp dat maar enig normaal fatsoen......??
Ook mij Amerikaanse vriend geeft weer eens geen sjoege. Ik bel hem en zoals gebruikelijk zegt hij dat hij me over een half uur terugbelt............en laat niets meer van zich horen. Ik heb trouwens het idee dat ie een slok op had. Hij kwam amper uit zijn woorden. Maar goed, ik krijg nog geld van hem (of liever onderdelen) dus ik houd hem te vriend. En daarnaast, het is een aardige vent. Ondanks alles.
Godzijdank ken ik sinds kort W. Hij woont in de buurt en is lid van KTR. Hij heeft een gerestaureerde Slat staan die ik kort geleden gezien heb. Hij heeft beloofd dat ik hem vragen kan stellen en stelt zijn auto als onderzoeksobject beschikbaar.
S'middags moet ik naar een familieverjaardag en vertel de man van mijn nicht dat ik hulp nodig heb. Geen probleem zegt ie, We maken vervolgens een afspraak. Dat is een opluchting. S avonds kan ik het niet laten en pak een paar sleutels om iets te demonteren; De eerste de beste bout zit muurvast en komt pas los na een flinke hoeveelheid WD40.
Nog een paar honderd te gaan. Geeft niks. Ik wilde dit! Nu voorlopig ff stoppen met slopen en wachten op de RDW. In de tussentijd ga ik ik bougies kopen.
