Allerlaatste (?) restauratieklusjes

Een beetje Oldtimerliefhebber zet zijn auto na de zomer in de verwarmde stalling. Met Jeeps hoeft dat niet. Die vinden het juist leuk om met slecht weer in de modder te rijden. Ik vind het heerlijk om in deze klote Cornonatijden lekker je kop leeg te maken en de ergernis over alle achterlijke nutteloze maatregelen te laten wegglijden. Als ik het in moet schatten heb ik dit jaar bijna 3000 km gereden en ze heeft me niet 1x laten staan. Ondertussen doe ik een paar mooie laatste restauratieklussen. Ik heb er een tijd op moeten wachten maar ik heb eindelijk de letters en cijfers van de unit die ik wilde. Robert van dataplates4U heeft zichzelf weer overtroffen met zijn werk. Zelfs de naam die mijn oude dame heeft gekregen is in een mooi lettertype gemaakt. 

Dit was mijn voorbeeld:

Big Red 1 Jeep, na Normandië, ergens in Europa

En zo is mijn Luscious Linda (genoemd naar mijn lief, ((moest wel, ze is voor de helft eigenaar:-)) geworden:

Vehicle 17, D company, 18th Infantry Regiment, 1 Infantry Division

Links het tactische teken van het regiment, rechts de POM

Tegenwoordig zouden we het met een soort barcode doen maar een POM staat voor Preparation Overseas Marking. Deze kleurcode (iedere eenheid die in Normandië aan land ging had zijn eigen kleur) werd tezamen met een bijbehorend nummer op de bumper aangebracht zodat de loadmasters konden zien op welke plek in het ruim het voertuig moest worden geladen zodat de voertuigen in de juiste volgorde werden gelost na de landing. 

Achter (oogverblindend wit, wel veilig)

  Op Ebay.com scoor ik twee Musette bags voor minder dan de helft die je er in Nederland voor betaalt. 

Een volgende klus is het aanbrengen van de drukknopen van de canvas deurtjes die ik waarschijnlijk nooit ga kopen. Maar de drukknopen horen er sowieso in. Millimeter voor millimeter boor ik de gaten en breng de knopen daarna aan met een speciaal apparaatje dat ik zelf heb gemaakt. Het moet zorgvuldig omdat je die dure drukkers snel kapot slaat. (zie G503 video op YouTube)

En dan de allerlaatste klus. Een bordje zoals soms op een Jeep werd aangebracht na een succesvolle sponsoring door een highschool of zo. 

Een belofte die ik mezelf 4 jaar geleden heb gedaan toen ik de Nekaf verkocht heb en de Jeep uit de VS heb laten komen. Een tribute naar mijn veel en veel te vroeg overleden zwager Albert Jan. De man die mij de eerste beginselen van het sleutelen heeft bijgebracht, die de Nekaf voor me gekocht heeft, me in alles gefaciliteerd heeft en dag en nacht paraat stond voor hulp. Zonder hem had ik nooit een Jeep gehad.

Thnx Mate!

Heel veel rijden

De eerste de beste rit met de nieuwe replica Slat grill speedo van Joe's Motorpool geeft het ding weer de geest. Voor de derde keer een slecht exemplaar. Weer een vastloper, waardoor weer de kabel breekt. Van Buuren maakt er geen probleem van en geeft gewoon mijn geld terug. Omdat er nergens meer een Slat exemplaar te koop is en ik de rommel van JMP ook helemaal zat ben monteer ik een tweede model meter met mijlen-streepjes. Het is niet anders. Hopelijk loop ik nog eens tegen een Slat meter aan.

  

Daarna ga ik zoveel mogelijk rijden. Ik prijs mij gelukkig dat mijn lief het net zo leuk vind als ik waardoor we samen heel Noord Nederland doorkruisen, in sommige gevallen een heel weekend met hond en camper.

De oude dame is een doorslaand succes. Nog nooit zoveel tumbs up's en complimenten gekregen. Het valt me op dat mijn Jeepje vooral bij jongetjes een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft. Bij meisjes totaal niet. Zou het dan toch genetisch zijn? 

Ook maken we een spontane tocht met een aantal andere Friese en Noord Hollandse  KTR leden, dwars door SW Fryslan.

 

Of het nu warm, koud of bloedheet is, mijn dame geeft geen krimp. Ze lekt niet of nauwelijks olie meer, de temperatuur en oliedruk blijven perfect en zelfs na de grote vakantie, wanneer de auto bijna 6 weken stil heeft gestaan is het starten-lopen!

Tussendoor los ik een klacht van mijn lief op. Zij klaagt over het gebrek aan bergruimte vooral omdat ik geen handschoenenkastje heb. Speciaal voor haar koop ik nog een klein stalen Duits munitiekistje dat precies tussen de voorstoelen past. Door de vieze groene verf lijkt het een na-oorlogs Tjechisch exemplaar maar als ik hem kaal gemaakt heb komt de papegaai tevoorschijn. Toch origineel!

Iedereen tevreden:

olie lekkage oplossen

Geen idee dat het Coronavirus roet in al het eten zou gooien maar begin maart was ik nog volop bezig met de voorbereiding op alle bevrijdingsritten. Een van de klussen die ik vanwege mijn ontstoken knie moest uitstellen maar die ik nu weer kon doen, was het afstellen van de achterste remmen. Nu ik wist hoe dat moest, was dat niet zo moeilijk meer.

Vorig jaar is tijdens de laatste nacht van het OMG2019 weekend mijn jeep helemaal zeiknat geregend dus de laatste tijd heb ik overal op het internet gezocht naar een goede regencover. Er zijn enkele te koop die speciaal voor de MB gemaakt zijn maar ten eerste zijn ze gruwelijk duur en ten tweede dekken ze maar de helft van de auto af. Omdat mijn auto nogal hoekig is schoot me te binnen dat ik misschien een tuinmeubelhoes zou kunnen gebruiken en na lang zoeken vind ik bij Wehkamp voor 60 euro een hoes die bijna exact de afmetingen heeft van de Jeep: 180x360. Hij past perfect, zelfs met het raam omhoog. Enige nadeel is dat ie opgevouwen nogal wat ruimte in neemt. Maar je kan niet alles hebben.

Mijn autootje is er klaar voor maar dan breekt het virus uit en wordt alles anders. Maar omdat een mens niet bij de pakken neer moet zitten ga ik met mooi weer lekker op pad en doe zoveel mogelijk boodschappen met de oude dame. 2 dingen storen met echter: dat mijn speedo het niet doet en dat ik steeds meer olie lek. Zo veel dat mensen me op een parkeerterrein zelfs aanspreken. Maar ja, het is vermoedelijk de carterpakking en om die te wisselen moet ie op de brug en ik zou niet weten waar. Als ik een keer bij Kruisinga in Irnsum kom, de beste, meest betrouwbare Camperdealer van Nederland, biedt senior me aan de Jeep daar op de brug te zetten dus op een zonnige dag laad ik de auto vol onderdelen en gereedschap en rijd die kant op.

Joop kan de Slat tellers niet meer leveren maar gelukkig heeft Thijs van Buuren er nog 1 liggen en dat is mooi want op de brug kan ik de tellerkabel veel makkelijker wisselen. Maar eerst het belangrijkste: olie lekkage oplossen. De hele onderkant van de Jeep zit onder de olie wat ik eerst allemaal schoonmaak om het lek goed te kunnen traceren. Als ik daarna de motor start zie ik in 10 seconden dat de pakking van de benzinepomp helemaal scheef zit en gigantisch lekt.

Het is 2 uurtjes peuteren maar dan zit ie goed, met nieuwe papier pakking en een beetje vloeibare pakking. Omdat ik nu overal goed bij kan inspecteer ik de hele onderkant van de Jeep en ben zeer tevreden: alles zit goed vast en ziet er prima uit. Ik ga nog even rond met de vetspuit waarbij ik ontdek dat 1 smeernippel in de achterste aandrijfas is gebroken. Gelukkig kan ik met een priem het andere deel uit de as peuteren en daar ben ik blij om want precies deze smeernippel is een van de belangrijkste van de hele auto.

Op de brug monteer ik in 5 minuten een nieuwe tellerkabel en in tien minuten een nieuwe teller.
Nu proefrijden. De lekkage is over!! Ik ga gelijk een heel eind rijden en pak zelfs voor de allereerste keer een stuk terrein. De auto geeft geen krimp. Laat de zomer maar komen.

Laatste restauratieklus: sloten gereedschapsruimtes

De cirkel is rond: Mijn allereerste klus nadat ik de Jeep van de boot had gehaald, was demontage van de deksels en oude sloten van de gereedschapsruimtes in de achterste wielbakken. Laat montage van nieuwe sloten dan nu de laatste restauratieklus worden.
Bij Staman haal ik de nodige onderdelen.

Slot gereedschapsruimtes

En ik maak foto's van de vilt hoekjes die in de deksels moeten worden geplakt tegen het rammelen.

Die van mijn Slat zijn van rubber en niet verkrijgbaar dus maak ik ze zelf door ze te knippen uit een oude binnenband. Daarna plak ik ze aan de binnenzijde van de deksels.

Vervolgens monteer ik de sloten. Van belang is dat de 2 uitstekende randjes klem komen te zitten in de ronde gaten in de bak. Daar zijn geen foto's van op internet maar ik vind het zelf uit.

links van de sleutel 2 uitsteeksels die het slot vast zetten.

Tussendoor ben ik me ook aan het voorbereiden op de ritten in april en mei. Op Marktplaats koop ik een oude US M37 broek. De schoenen had ik maanden geleden al gekocht.

Ook heb ik nu een helm, een koppel met Colt 1911 holster, een tanker jacket en een trui. Ik ben er klaar voor!
Zoals ik eerder had verteld heb ik nagedacht over de belettering. Dat is nog best een klusje. In afwachting van de levering van cijfers, letters en ster die ik besteld heb bij Robert van Dataplates4U, schilder ik een grapje dat ik al vanaf het allereerste begin in mijn hoofd heb.

De naam komt van een oude Amerikaanse WO2 propaganda poster.
Het aanbrengen van de ster en het contractnummer kost veel tijd want moet super zorgvuldig. De sjablonen zijn hartstikke duur en maar 1x te gebruiken.
Eerst een test:

Daarna de ster:

en het resultaat:

15 inch (groot genoeg)

Vervolgens meng ik zelf wit, grijs en blauw net zolang tot ik de goede kleur Bluedrab heb. Maar ja, wat is goed? Er is verf in de handel die is gemaakt aan de hand van een originele pot uit WO2. Maar zoals een beroepsschilder me heeft verteld is het lang niet zeker of die na 75 jaar nog de goede kleur heeft. Dat is oa zichtbaar op een foto van een originele kap die kaal is gemaakt. Onder de gif groene verf zitten de blue drab cijfers die grijs verkleurd zijn. Daar komt nog bij dat je kleur perceptie gedurende je leven verandert. Dat kan iedereen die zijn ogen heeft laten laseren je vertellen. Oude ogen zien veel meer pastelkleuren. Kortom, voor mij is belangrijk dat de kleur lijkt maar vooral dat ie mat is en niet glimt.

Uiteindelijk is het resultaat na heel veel uren werk best mooi:

Nu alleen nog de bumper en bumperettes. Robin heeft me alle mogelijke tactische tekens en cijfers van de 1e infantry division gestuurd. Volgende maand breng ik dat allemaal aan. Het moet worden zoals op de originele foto:

nieuw fusee, eindelijk remmen stellen en weer een bladveer aanpassing

Het weer is veel te slecht om te rijden en ik benut de tijd om me in te lezen in alle bevrijdingsfeesten die er in 2020 aan zitten te komen. Ik wil graag weer met Chris en zijn vrienden mee maar op de datums van het evenement in Drenthe waar zij aan mee doen moet ik werken. Ik schrijf me in voor een Oranje tocht op 4 april in Appelscha en de bevrijdingsfeesten op Landgoed De Klinze. Het leuke van dat laatste is dat we dan in optocht door Leeuwarden komen en dat is tijdens de gehele restauratie altijd al een doel geweest.
Maar dat betekent wel dat ik verder moet met de waslijst aan klussen die John me gegeven heeft en dat dus de voortrein weer uit elkaar moet. Maar om er in te komen na de feestdagen begin ik met een iets eenvoudiger klus: verbetering van de achtervering.
Een hele tijd geleden heb ik van Jos 2 losse veerbladen gekregen. Het zijn de 2 langste bladen van een achterveerblad waarvan de ogen volledig versleten zijn en die dus niet meer voor hun hoofdfunctie te gebruiken zijn. Maar voor mijn doel wel.

Het idee is om de ogen er af te flexen en ze vervolgens onmiddellijk onder de 2 langste bladen van mijn veer te monteren zodat mijn langste bladen minder door buigen.

Daarvoor moet ik zelf een veerstrop op maat maken omdat de standaard stroppen net te kort of te lang zijn. Dat is simpel te doen met aambeeld en hamer.

Een paar uurtjes later zit de versterkte bladveer op zijn plek en ik merk dat de auto inderdaad iets minder doorhangt wanneer ik met mijn ruim 90 kilo getraind reuzel plaats neem. Die klus kan ik af vinken.
Een week later zet ik de voorzijde op bokjes en begin met de demontage van de voorwielen. Ik demonteer links en rechts omdat ik ook beide trommels moet omdraaien. Bubba heeft die ooit verkeerd gemonteerd.

Demontage van het rechter wiel, trommel, lagers en ankerplaat gaan makkelijk omdat overal nieuwe bouten en moeren zitten en omdat alles goed gesmeerd is en ook het fuseehuis is zo gedemonteerd waarbij ik er speciaal op let dat alle shimms goed bewaard blijven.

De oude behuizing met dolgedraaide schroefgaten

In het nieuwe originele fusee draai ik originele nieuwe stuts.

En ik zorg er voor dat boven en beneden weer evenveel shimms komen. Daarna meet ik met de unster of de weerstand tussen de 4 en 6 lbs is. De weerstand is 8 pound dus voeg ik shimms toe. (dit staat verkeerd in de manual maar daar heb ik al eens over geschreven) 
Het hele proces kost echter wel veel tijd vooral omdat ik vóór het meten met de unster de halve manen al heb gemonteerd. Dat hoort niet en die moeten er weer af.
Aan het einde van de avond is het wel genoeg geweest. Ik zit al de hele middag en avond in elkaar gebogen op mijn knieën. En dat merk ik de volgende dag: mijn rechter knie doet vreselijk zeer en ik kan er amper op staan. Ik moet dus rusten.
Tijdens de rust doe ik een ander grappig klusje. Als modelbouwer kruipt het bloed waar het niet gaan kan dus bouw ik in 1 avond een Willys MB schaal 1:72.

Net als bij mijn Slat zit ook hier de Jerrycan aan de zijkant.
Na een paar dagen doet mijn knie nog steeds zeer en daar baal ik van want binnenkort moeten we op wintersport. Maar ik wil ook verder met de Jeep want voor je het weet is het 4 april.
Zoveel mogelijk zittend op mijn kont maak ik het karwei af. Als laatste wissel ik de trommels.
Voor ik de wielen er op zet wil ik (eindelijk) de remmen goed afstellen. Ik heb de remschoenen heel goed bestudeerd toen het anker op de werkbank lag en ik snap nu eindelijk wat er precies gebeurt wanneer je aan de 4 stelschroeven draait. Dat gevoegd bij de instructie van John en een speciale manual moet het nu eindelijk lukken. De speciale manual noemt het Major remmen stellen als je alle 4 de stelschroeven moet afstellen en ik snap waarom want ik heb een uur werk om 1 wiel te doen.
Eerst stel je boven met een voelermaatje van 0,008" en daarna de onderste met 0.005". Het vervelende is dat je na de onderste de bovenste weer moet doen en ik ontdek dat je de borgmoeren heel zorgvuldig en voorzichtig aan moet draaien omdat de stelschroef anders verplaatst en dan zit je wiel weer vast. Omdat ik niet goed op mijn knieën kan zitten kost het nog meer moeite dan normaal. Maar goed, aan het einde van de avond is ook dat gelukt. En daarmee kan ik alle grote klussen afvinken.
Omdat ik voorlopig niet meer op mijn knieën wil zitten begin ik langzaam na te denken over de belettering en nummering van de oude dame.
Maar voordat ik dat doe moet de Jeep nog een keer goed in de verf. Ik ben namelijk absoluut niet tevreden over mijn spuitwerk. Ik heb het idee dat ik de verf teveel verdund heb want er zit altijd een beetje poeder-achtige laag op de Jeep met name op de motorkap. Daarnaast is de verf wel heeeel krasgevoelig. Als het goed weer is zet ik de auto onder de carport en neem de hele carrosserie af met wasbenzine. Daarna doe ik de hele bak met de roller. Het resultaat mag er zijn. De Jeep is nu niet meer zo heel erg mat maar meer een beetje zijdeglans en is minder krasgevoelig.

Nog een paar klussen te gaan: achterste remmen stellen en de voorwielen opnieuw uitlijnen. Ik hoop dat ik daarna eindelijk eens een tijd probleemloos kan rijden.

 
 

Storing!

Inderdaad. Een Willys is nooit klaar.

De dag na kerst is het schitterend weer en besluit ik met de Jeep naar mijn broer te rijden om daar een fiets op te halen. 50 km heen en 50 terug. De Jeep rijdt als een zonnetje. Als ik na een bak koffie de motor start hoor ik gelijk geknetter en een licht onregelmatig lopende motor. En inderdaad, al na 1 kilometer begint de auto in te houden, te horten en te stoten. Bij ieder verkeerslicht in Leeuwarden slaat de motor af en naar mate de tocht duurt gaat de auto steeds langzamer rijden. Met het zweet op mijn hoofd en samengeknepen billen haal ik de thuishaven, de laatste 500 meter bijna stapvoets.

Ik controleer van alles: losse kabels in het motorcompartiment en onder het dashboard, bougies, stroomverdeler maar zie niks geks. Het gekke is dat de auto bij koude start een klein stukje goed rijdt maar naar mate hij warm wordt steeds slechter loopt. Tijd voor de hulptroepen.
Na telefonisch advies van John vervang ik de rotor, verdelerkap, bobine en condensator omdat het volgens hem in de elektriciteit moet zitten maar niets helpt. Na elke vervanging maak ik een proefrit die hortend en stotend verloopt. Tijdens 1 van de proefritjes slaat ie zelfs af en start pas veel later weer met heel veel moeite.

John weet het ook niet meer en stuurt me over de post een compleet nieuwe verdelerunit die ik monteer en daarna afstel met hulp van een controlelampje. Dat heb ik nog nooit gedaan maar is makkelijker dan ik dacht.

Tijdens de beurt die John mijn auto heeft gegeven heeft hij op de juiste plaatsen op de poelie streepjes gezet. Die moeten in lijn staan.

Daarna maak ik een lampje dat met 1 draad aan de inkomende plus van de verdeler gaat en met de andere draad aan de min, de voet van de verdeler. Als je dan de stroomverdeler draait tot het lampje net uitgaat staan de contactpuntjes open en is de motor goed afgesteld. Dat blijkt zoals gezegd erg makkelijk.
Helaas helpt het niet. De auto blijft storen. Enerzijds kunnen we de stroomverdeler nu uitsluiten, anderzijds weten we nog niet waar het zit. John blijft naar de bobine wijzen maar dat geloof ik niet. Weliswaar zijn de 2 Marechal bobines heel snel stuk gegaan maar 2 Bosch bobines allebei stuk?
Ik denk eerder aan de benzine toevoer en dan met name de carburateur.
Tijd dus om andere hulptroepen te vragen. Olaf woont gelukkig vlakbij en ziet mijn auto als een uitdaging.
Toch denkt hij ook als eerste aan de stroom. Bij controle van de verbranding in de cilinders met een heel mooi stukje gereedschap waarmee je in de verbrandingskamer kunt kijken, ziet hij dat de verbranding goed is. Dat betekent dat niet alleen de vonk goed is maar ook het benzine/ luchtmengsel. Hij ontdekt wel dat de benzine toevoer naar de carburateur niet denderend is. De pompfunctie van de benzinepomp valt hem tegen. Hij is de gelukkige bezitter van originele revisiesetjes en reviseert de benzinepomp. Dat is nodig ook want het membraam van mijn volgens mij nieuwe op Marktplaats aangeschafte pomp is weliswaar heel maar al aardig aangetast.

Na montage van de pomp gaan we proefrijden. Helaas. We moeten verder zoeken. Tegen beter weten in halen we de carburateur uit elkaar maar er is helemaal niks mis mee. Nu wordt het moeilijk. Erger is dat de auto steeds moeilijker start en ook daar snappen we niks van.
Aan het einde van de middag, als we al 4 uren bezig zijn, gaat Olaf weer even achter het stuur zitten en voelt en passant aan de bedrading van het contactslot. Prompt start de auto!
Na het doorverbinden van de 2 draden van het contactslot is de storing voorbij, start de auto perfect en loopt als een zonnetje.
Ik demonteer het nieuwe replica contactslot en vervang het voor mijn oude, niet bij de Jeep horende contactslot dat er op zat toen ie uit de VS kwam. Met dat slot gaan we proefrijden en de Jeep rijdt uitstekend.
Olaf heeft nog een origineel contactslot liggen dat ik voor een klein prijsje mag overnemen. Ik demonteer de schakelaar van dit model en vervang het voor de sleutelschakelaar van mijn replica slot omdat een Slat een contactsleutel heeft.

S'avonds laat, het is droog en absoluut niet koud, maak ik nog een lange proefrit in het donker. De Jeep rijdt weer perfect.
Al met al heb ik heel veel geleerd, vooral dat een enorme storing in iets heel kleins kan zitten. Maar ook een volgend euvel, een kapotte brandstofpomp hebben we voorkomen en dat is ook winst.
Als troost krijg ik van Olaf een prachtige, originele schep. Vele malen mooier en beter passend dan mijn lelijke replica schep en met een prachtig origineel patina. Nu ben ik wel heel erg blij met mijn gereedschapsset.