maandag 23 december 2019

volgende klussen: tank, stoel, bijl en schokdemperplaat

Hoop gedoe in de afgelopen weken: Sinterklaasintochten, boerenprotesten en nu weer de voorbereiding op oud en nieuw. Ik werk heel veel en kom amper aan de Jeep toe. Maar als ik voor de baas naar Wijchen moet, rijd ik op de terugweg even langs Staman om de nodige onderdeeltjes op te halen. Als ik een half uurtje in 1 van de grote loodsen van Joop aan het rondneuzen ben, ontdek ik een oude bijl, nog in de groene verf. In de afgelopen maanden heb ik foto's van dit soort dingen op mijn telefoon gezet en dat blijkt nu handig want in de half donkere loods zie ik dat het model van zowel kop als steel precies goed is. Ik mag m voor een paar tientjes mee nemen.


Maar ik ga thuis eerst verder met de tank en de stoel. Het is voor de lasser toch moeilijk om de tank helemaal aan te passen met instandhouding van originele details zoals de lasnaad op de bovenzijde. In overleg met mij past hij de tank op een andere manier aan zodat de stoel beter op de tank pas. Hij laat de voeler unit van de gasmeter in de tank verzinken. Hierdoor steekt dit onderdeel niet meer in het zitkussen in de stoel.

Het is niet origineel maar wel een uitkomst omdat mijn kussen al bijna stuk was. Maar de stoel past nog steeds niet. De linker buis van het zitgedeelte rust op de moeren van de strips waarmee de tank vast zit aan de bak. 





 Dat los ik op door de strips iets te verlengen met een paar stukjes aluminium. Met de stoel op de tank is dat onzichtbaar. 

Nu past de stoel. Eindelijk!! Maar als ik nog eens goed kijk hangt de stoel scheef.


Dat komt volgens mij vooral door het houten latje dat ik met veel moeite onder de achterzijde van de stoel heb geschoven.
Over dat latje is heel veel duscussie. Chris zegt dat dat latje daar hoort terwijl John volhoudt dat het niet hoort. Op G503 is ook veel discussie. Ik ging er eigenlijk van uit dat dit latje wel hoort maar nu er zoveel discussie is en het er voor zorgt dat mijn stoel scheef staat, haal ik het weg. Een argument dat nogal krachtig is komt van een G503 lid dat een ongerestaureerde Willys MB bezit waar dat latje NIET zit.

Ik ben inmiddels alweer 100 uur bezig met de tank en de stoel en ik schiet geen lor op. Tijd voor een leuke klus.
De bijl is van een origineel merk en heeft het goede gewicht en de inscriptie USA.
Ik besluit alleen de roestige kop opnieuw te schilderen en de steel in de originele kleur te laten. De steel is goed, rot niet en kan ongerestaureerd blijven. Met wat moeite monteer ik op de juiste plek het oog waar de steel doorheen komt.
Als alles in de roestpreventie is gezet en voorzien van 3 lagen mat1, plaats ik bijl en schep. Het staat mooi. Maar toch gek dat ik er niet van onder de indruk ben. Het is eigenlijk niks bijzonders terwijl ik aan het begin van de restauratie heel erg veel zin had in dit soort detailklussen. Kennelijk heb ik teveel klussen gedaan? Of moet ik even stoppen? 

Ik ga weer verder en plaats de originele stoel die ik op de kop getikt heb. Ik hoef hem alleen maar kaal te maken en opnieuw te spuiten. Hij is verder in nieuwstaat. Het staat en past goed en nu past ook eindelijk de canvas kap onder de stoel. Om te voorkomen dat de kap steeds nat wordt door water in de bak, dicht ik nu ook alle kleine gaatjes die ooit in de bodem zijn geboord en niet door de lasser zijn gedicht. Dat doe ik door kleine boutjes en moertjes in die gaatjes te draaien. Dat valt helemaal niet op en lijkt zo op het oog alsof het hoort.
Daarna heb ik gewoon even geen zin meer. Tot het een tijd later heerlijk rustig weer is en ik een klein klusje in Harlingen moet doen. Ik ga met de Jeep en rijden is gewoon weer leuk! Mijn gasmeter doet het maar vertoont hetzelfde gedrag als de gasmeter in de Nekaf: onder het rijden danst de naald voortdurend heen en weer. 
Ik moet nog een paar klussen waaronder het vervangen van de schokdemperplaat rechts achter. Volgens John is die plaat een zelfgemaakt ding en moet vervangen voor een origineel.

naast de plaat het nieuwe fuseehuis. De grootste klus deze winter.

Ik wil de vering en as zoveel mogelijk in model houden dus voor ik het wiel demonteer plaats ik overal steunen.
Daarna is het wisselen van de plaat een fluitje van een cent. Het enige dat een probleem kan geven is het rubber van de schokdemper maar daar gebruik ik mijn zelfgemaakte stukje gereedschap weer voor. (uitgevonden door John overigens) Met dat koperen dingetje is het aandrukken van het rubber en het plaatsen van de splitpen in 1 minuut gedaan.
met de lijmtang het rubber indrukken
en door de uitsparing de splitpen drukken.
Daarna monteer ik het wiel weer. Eigenlijk wil ik, nu het wiel er af is, de rem afstellen maar ik snap gewoonweg niet hoe dat moet. Dat ga ik nog wel eens samen met iemand doen. Ik heb nu geen zin meer. Eerst kerst vieren!!!








woensdag 20 november 2019

KTR keuring en de eerste klussen

5 weekenden muren slopen, witten, schilderen en behangen maar dan heb je ook wat. De bovenverdieping is als nieuw en belangrijker......mijn lief laat me nu met rust :-) waardoor ik weer met de Jeep bezig kan.
Ik begin rustig met een paar kleine klusjes.
Met het trekken van een extra massadraad krijg ik eindelijk de gasmeter aan de praat.


Omdat de bestuurdersstoel er uit is vervang ik ook gelijk de oliedrukmeter voor een nieuwe. Van de oude is de meterplaat met cijfers losgeraakt omdat ik hem te strak had aangedraaid. En liggend onder het dashboard vervang ik de clignoteur regelaar voor een betere met een zwaardere weerstand. Eigenlijk is het dashboard eindelijk klaar ware het niet dat de speedo, een speciale Slat grill replica van Joes Motorpool, stuk is en Staman vooralsnog geen vervanging kan regelen. Maar ik rijd de komende tijd toch niet dus is dat voorlopig niet erg.

De stoel is er uit en daarom start ik met de volgende klus: de stoel zit niet goed in de auto gemonteerd. Hij hoort met een bout aan het achterspatbord vast te zitten. Bij mij scheelt dat bijna 5 centimeter en daardoor zit ik nogal klem tegen het stuur. Ik kan de stoel echter pas verplaatsen als ik de tank laat zakken. Die raakt namelijk de bodem niet. Het scheelt bijna 3 centimeter en dat is veel. Daardoor steekt de messing meet unit van de gasmeter boven de stoelzitting uit waardoor tzt een gat in de bekleding gaat ontstaan. Kortom, belangrijk om te verbeteren.
Ik zie dat de tank klem zit op 1 punt en met een moker tik ik heel voorzichtig de soldeerrand van de tank naar binnen.

Dat helpt want de tank zakt nu 15mm en dat is genoeg om de stoel er goed in te krijgen. Hij zit nu met een bout aan het spatbord vast waardoor ik veel beter in de auto pas. Die 5 centimeter scheelt echt.


Omdat ik goed bij de pedalen kan besluit ik om rubbers rond koppelingspedaal en rempedaal te maken. Datzelfde doe ik ook rond de stuurstang. Die setjes zijn echter nergens te krijgen in rubber zoals het bij een Slat hoort maar enkel in vilt zoals men later in de oorlog gebruikte. Ik maak ze dus zelf van restjes rubber en een oude binnenband.

Als het klaar is staat het best goed. Niemand ziet dat ik het zelf gemaakt heb.



Omdat ik toch lekker bezig ben knip ik ook gelijk een rubber voor onder de afdekplaat van de versnellingsbak. Ik hoop dat daarmee een deel van de resonanties uit de auto over is.


Volgende kleine klus zijn de vleugelmoeren van de koplampen. Dat zijn ingewikkelde haakjes die zeer slim ontworpen zijn. Ze zitten zo in elkaar dat de onderdelen nooit uit elkaar zullen vallen.

Helaas ontdek ik pas na het vernielen van de eerste dat zelfs de vleugelmoer zelf er niet helemaal af kan. Het schroefdraad is aan de bovenzijde dicht gesoldeerd. Dat zie ik pas als ik met een tang de vleugelmoer van nummer 1 kapot heb gedraaid. Waarom zit er geen gebruiksaanwijzing bij?
Maar de tweede zit wel mooi.


Dan, op zekere dag, weer een mijlpaal. Ik heb Chris Kochheim, die me al 3 jaar adviseert en die sinds kort KTR keurmeester is, omgekocht met een Fries suikerbrood en Beerenburg waardoor ik huisbezoek krijg. Met de laptop op de werkbank keurt hij de auto op 125 punten waarvan de eerste cruciaal zijn. Maar ik was er helemaal niet bang voor: motor, chassis, carrosserie en aandrijving zijn allemaal hartstikke origineel dus slaag ik met glans.

De avond eindigt echter in mineur. Het was me al opgevallen dat de garage naar benzine bleef stinken nadat ik de tank leeg had laten lopen met een slang. Als Chris en ik eens goed in de auto kijken ontdekken we dat het onder de tank in de bak nat is. De tank is lek op de plek waar ik met een moker heb getikt. Ik kan wel janken.



De volgende dag bel ik de lasser met de vraag of hij hem kan repareren. Hij stelt me gerust. Het is voor hem een klein klusje. Maar nu de tank er toch uit moet bespreek ik gelijk met hem de mogelijkheid om hem beter passend te maken. Ook dat is geen probleem en eigenlijk wist ik dat ook wel omdat hij ooit van roestvrij staal een compleet nieuwe tank voor de Nekaf heeft gemaakt.
De dag erna haal ik de tank er uit en ontdek dat het eigenlijk helemaal niet erg is dat ik de tank er uit gehaald heb. Niet alleen kan ik nu de bijlhouder op de juiste manier monteren omdat ik er nu eindelijk aan de binnenkant bij kan.......



 maar ik ontdek ook dat mijn tankbak al aan het roesten is. Daar schrik ik van want hij zit er nog maar 1 seizoen in en ik heb amper regen gehad.


Ik verwijder de roest, breng een laag Rust O Leum aan en als dat droog is schilder ik de bak niet groen maar ik SOP hem groen. Dat moet echt wel 3 dagen drogen. Geeft niks, alles is beter dan roest.
Dus een tip voor restaurateurs: Monteer de bijlhouder als de tank er nog niet in zit en zet de bak en alles waar je niet meer bij kunt heel erg dik in de verf want het roest al op de folder.

Komend weekend breng ik de tank naar de lasser. Daarna begin ik met de volgende klussen.
 



maandag 14 oktober 2019

Een "to do list"voor de winter

Ruim 2 weken na OMG2019 belt John met de mededeling dat hij een aantal lange proefritten gemaakt heeft met de Jeep en dat ik haar kan komen halen. Hij heeft er vertrouwen in.We maken een afspraak voor vrijdag maar het weer is overal voor de zoveelste keer zo slecht (wie nu nog praat over droogte sla ik op zijn.....) dat ik het uitstel naar zondag want dan is de verwachting goed.
Op zondag rijd ik samen met mijn lief in druilerig (zucht) weer naar Brabant waar ze mij voor de deur van Johnnies garage afzet.
John weet van geen stoppen want hij staat er op dat we het toespoor van de auto nog even professioneel afstellen. Daarna start hij de motor die loopt als een naaimachientje. Ze is afgesteld met de stroboscooplamp en het toerental is met de meter er bij op 600 toeren afgesteld. Ze heeft nog nooit zo mooi gelopen. En tussendoor heeft John de bumper gerepareerd en zelfs voorzien van origineel eikenhout.


We maken een rondje om de auto en onder de motorkap terwijl John me ondertussen een "to do" lijst voor de wintermaanden laat noteren met klussen die variëren van piepkleine handige dingetjes zoals het op juiste wijze monteren van de motorkap beugels tot grote klussen als vervanging van een fuseehuis.
Over de beugeltjes: die hebben niet voor niets een zodanig vorm dat ze na het openen van de kap opzij vallen. En inderdaad, als ik mijn kap open vallen ze altijd richting motor wat niet handig is als de kap gesloten wordt. Wist ik veel.

nu op de juiste wijze gemonteerd
   Maar goed, de To Do list is bepaald niet kort. De komende winter ga ik:


  • 1 schokdemperplaat vervangen omdat ie slecht gerepareerd is.
  • linker koplamp opnieuw vastzetten.
  • nieuwe rubbers aan een aantal schokdempers monteren.
  • het fuseehuis RV vervangen.
  • de voorste remtrommels omwisselen zodat de wielbouten de juiste kant op draaien.
  • remmen opnieuw afstellen.
  • handrem afstellen.
  • uitlaat beter vast zetten. (zit los en lekt)
  • 1 van de asjes van het koppelingspedaal vervangen.
  • de brandstofleiding bij het rechter spatbord opnieuw vast zetten.
  • de bestuurdersstoel verplaatsen. (was ik door Chris al op gewezen)
  • de bijrijdersstoel verhogen of vervangen voor het juiste exemplaar.,
  • na het vervangen van het fuseehuis weer het toespoor doen. 
  • nieuwe snelheidsmeter monteren.
  • eindelijk de gasmeter aan de praat krijgen (moet in de sensor zitten)
  • de oliemeter vervangen. 
Als we om 11.00 uur samen een proefrit maken met John achter het stuur, schopt ie naar eigen zeggen de Jeep even "flink onder de kloten" en inderdaad, we gaan als een raket. Ik zit daarbij voor het eerst op de bijrijdersplaats en begrijp nu waarom mijn lief mij al een paar keer gevraagd heeft om zij-straps te monteren zodat ze zich een beetje vast kan houden.

En dan, om 12.00 uur, terwijl de zon doorbreekt en het inderdaad stralend weer wordt, vertrek ik naar het noorden. Ik heb mijn Garmin mee, ingesteld op "vermijd snelwegen" en "neem kortste route" zodat ik kruip-door-sluip-door naar Friesland rijd. 
Maar eerst rijd ik naar Zaltbommel om een schep te halen die ik voor heel weinig op Marktplaats heb gekocht.
begin van de restauratie
Vanaf John naar Zaltbommel is 27 kilometer maar binnendoor doe ik er langer dan een uur over, ook omdat ik bij Lith gelijk de veerpont op gestuurd word. Maar ik geniet met volle teugen. 


Mijn Garmin geeft aan dat ik bijna 80km per uur rijd als ik even het pedaal in trap en zo hard heeft mijn Jeepje volgens mij nog niet gereden maar omdat ik kriskras door Nederland rijd doe ik er de hele middag over. 
Van Zaltbommel rijd ik naar Beneden Leeuwen en ga daar de brug over, vervolgens door het Land van Maas en Waal en de Betuwe naar de volgende veerpont en daarna bij Rhenen de Veluwe op. 
Het is (in Oktober!!!) 26 graden en ik zie overal mensen in T-shirt wandelen en fietsen. Ik kan het niet beter treffen. 
Van Rhenen rijd ik via Otterlo en Vaassen naar Zwolle en daarna door naar Giethoorn. De Jeep geeft onderweg geen krimp en rijdt voortreffelijk. Ook als ik voor het eerst Shell V power tank omdat daar maar 5% ethanol in zit. Bij Giethoorn trek ik uiteindelijk mijn jas aan omdat de lucht begint te betrekken en als ik bijna thuis ben (nog 10 kilometer van de ruim 300) begint het een beetje te spetteren. Om 18.30 uur rijd ik de oude dame uiteindelijk probleemloos de garage in. 
Het was een geweldige proefrit met een probleemloos draaiende motor. Prioriteit is echter wel de uitlaat want die maakt wel heel veel herrie om nog maar te zwijgen van de vele bijgeluidjes en resonanties overal uit de carrosserie. 
De volgende dag doe ik een paar hele kleine klusjes in de wetenschap dat ik de komende winter best veel te doen heb. Maar eerst kom ik eindelijk mijn lief eens tegemoet: de komende weken ga ik de bovenverdieping van het huis verbouwen. Ook leuk (mmmm)  

woensdag 2 oktober 2019

OMG2019. Feest en pech.

Maandag voorafgaand aan OMG breng ik de Jeep naar John om de vrijdag daarna samen met hem de stuurinrichting in orde te maken en hem nog een keer na te kijken. Per slot van rekening hebben we een zeer actief weekend voor de boeg en dan moet de oude dame betrouwbaar zijn.
In de loop van de week kan John het niet laten om al even hier en daar zijn licht te laten schijnen en ik word niet vrolijk van zijn bevindingen: Het rechter fuseehuis zit lang niet voldoende vast en dat is levensgevaarlijk. Met kunst en vliegwerk zet hij het huis weer vast maar komende winter wordt het vervangen voor een nieuwe een belangrijke klus.

Donderdag rijd ik met de camper, mijn lief en de hond naar de camping die perfect vlak naast het basecamp ligt. Ik ben op de camping bepaald niet de enige die vanwege OMG komt. Verderop staan 4 grote tenten vol internationale re-enactors en om me heen staan een Staff car, 2 Dodges WC en een aantal Jeeps.
Vrijdagochtend vroeg rijd ik met de camper naar John en sleutel met hem het grootste deel van de dag aan de Jeep. John is (terecht) kritisch. De kleppen staan bepaald niet goed afgesteld en er zit 1 klepveer op de kop. De grootste olielekkage komt uit het kleppendeksel en uit een (nieuwe) olieleiding. De bouten van de bladveren zijn (weer) los gegaan. Die heb ik kennelijk lang niet strak genoeg aangedraaid. Onder de auto mist een kabel met een moeilijke naam die ervoor moet zorgen dat het blok niet verschuift (?) en de vrije slag in het stuur is om te huilen. Ook ontdekt hij dat een paar rubbers van de schokdempers nu al stuk zijn. Ik moet bekennen dat ik die vernield heb bij de installatie omdat ik de splitpen er niet doorheen kreeg. Daar is dus speciaal gereedschap voor. Wist ik veel. Weer een klus voor de winter.
Om 16.00u zijn we tenslotte klaar en kan ik eindelijk met mijn (nu perfect sturende) Slatje naar de camping en daarna voor de allereerste keer naar basecamp waar Chris en zijn KTR maten al zijn. S'avonds staan de beide Slatjes, die van Chris 10 dagen ouder dan die van mij, gezusterlijk naast elkaar.


 De volgende dag maken we met 3 Jeeps een lange rit in de omgeving waarbij mijn Jeep ook voor de allereerste keer het terrein in gaat en ik de 4x4 moet gebruiken. Dat had ik tot dan toe niet gedurfd uit angst dat ik met versnellingsbakproblemen in Arnhem zou stranden maar John heeft de bak gecontroleerd en goed bevonden. En inderdaad, de tussenbak doet het feilloos. En dat niet alleen, ook de motor loopt als een zonnetje.



S'avonds ga ik even terug naar de camping en krijg van de campingbaas het verzoek om een ritje te maken met 2 jonge knapen op de camping die speciaal voor OMG zijn gekomen. Zij durven het echter niet te vragen. Uiteraard wil ik dat en even later rijden we met ons drieën naar basecamp waar ik de jongens een rondleiding geef. Als ik ze weer terug breng naar de camping zitten ze helemaal te glimmen en de reactie van 1 spreekt boekdelen: "meneer, ik vind dit zo mooi, ik zit helemaal te trillen". Daar doe je het toch voor?
Maar onderweg terug naar basecamp begint de motor van de Jeep te storen. Hij houdt in. Daar word ik doodziek van want morgen is de grote dag. Het is al in de avond en ik wil John niet meer storen. (dat bepaal ik zelf wel zegt hij als ik het hem later vertel) maar gelukkig zijn er voldoende monteurs op de camping om me te helpen. Binnen een half uur hebben we de condensator weer vervangen omdat die een beetje los zat en daarna loopt de dame weer uitstekend. Om 20.00u is het dan eindelijk tijd voor BBQ


Dan zondag, de grote dag. Wat een ongelofelijk feest! Om 07.00u stellen we ons in rijen op en vertrekken vanaf basecamp voor de feestelijke tocht. En wat voor tocht! Vanaf 07.00uur staan de mensen rijen dik langs de weg.
De eerste 10 kilometer schieten we nog redelijk op maar daarna is het de rest van de dag file rijden door een menigte mensen. 


De eerste uren gaat het prima maar tegen het einde van de ochtend, als we meer stilstaan dan rijden, begint de motor te stotteren en slaat plotseling af. Nog voordat ik kan vloeken en uit de auto stappen roepen de vrienden van Chris al dat ze me gaan slepen en 1 minuut later word ik door een Ford GPW voortgetrokken. Ik baal want zo had ik me OMG niet voorgesteld.
Gelukkig is het een half uur later pauze en staan we langdurig stil voor de lunch. Tijd voor de monteurs om de kap te openen.


Het euvel is binnen 5 minuten gevonden. Een los getrilde schroef uit het junctionblok in het schutboard waardoor de plus draad naar de bobine stoort. Als ik daarna de motor start loopt de auto weer uitstekend en kunnen we weer verder. Nou ja, verder, we staan meer stil dan dat we rijden maar het geeft niks, het is feest, smoordruk en 26 graden. Wat kan een mens nog meer wensen?

Ja! ik koop ook een soort van origineel uniform volgend jaar. 

De auto houdt het goed al zit ik soms met samengeknepen billen want tegen het einde van de route begint de motor weer regelmatig te sputteren. De hond trekt zich echter nergens iets van aan. (al heeft ie het wel warm)


Als we Nijmegen binnen rijden zie ik langs de weg meerder uitgevallen auto's met de motorkap open. Een dame vertelt me dat ze minstens 6 auto's heeft gezien die gesleept werden. Mijn dame heeft het dus goed gedaan. (al is mijn bumper wel zwaar beschadigd. Slepen zonder houtblok in de bumper is geen goed idee. Weer een winterklus)
In Nijmegen showen we de auto's nog even aan het publiek om daarna 40km terug te rijden naar basecamp.

Dat is voor veel auto's helaas een brug te ver. We staan 2 uren in de file met dagjesmensen en nu zie ik de ene na de andere auto met pech uitvallen. Mijn Jeep loopt ook al lang niet meer lekker. Het is alsof er steeds een cilinder overgeslagen wordt. Maar ik haal de camping na een prachtige dag.
Nu de terugreis nog.

S'nachts gaat het keihard regenen en staat mijn Jeep onbeschermd naast de camper. Ik heb nog geen goede hoes. De volgende dag besluit ik om 07.30u toch een andere bobine te monteren omdat het euvel lijkt op wat ik eerder had. Het helpt echter niets. Met pijn en moeite rijd ik terug naar basecamp waar Chris en zijn vrienden nog staan. Die constateren geen vonk bij cilinder 3 en raden aan om in ieder geval de bougie te vervangen. Gelukkig heeft 1 van hen nog een reserve bougie en na wisseling doet de motor het zo goed dat ik afscheid neem van mijn lief die met de camper terug gaat naar Friesland.
Ik ben helaas de camping nog niet af of de motor stottert alweer. Ik kijk weer alles na en druk de kabels goed aan waarna de motor het weer goed doet. En zo rijd ik met behulp van Google maps, Vermijd snelwegen!!!! richting noorden.
Na 5km word ik echter de verkeerde kant op gestuurd en voor ik het weet zit ik toch op de snelweg. En dat niet alleen, ook nog de verkeerde kant op. De auto doet het goed maar ik besluit toch maar weer de snelweg af te gaan. Ik ben echter niks opgeschoten en sta weer in Veghel. Daar begint de motor weer te stotteren en richting de stad waar John woont (achteraf een geluk bij een ongeluk) slaat de motor 3x af. Zo kan ik niet verder en ik bel John die mij de opdracht geeft de auto bij hem voor de deur te zetten. Dat doe ik en bel daarna met mijn lief die inmiddels al in Emmeloord is. Zij keert het schip en haalt me op. Eigenlijk een grote domper na een mooi weekend. Maar een weekend dat ik voor geen goud had willen missen. (en dank aan alle vrijwilligers!!)

We zijn nu ruim een week verder en John is al 2 avonden bezig geweest de storing op te sporen. Ik houd af en toe contact met hem. Hij heeft alle elektrische delen getest en vervangen en pas na een paar dagen het vermoedelijke euvel ontdekt. Op de een of andere manier is mijn stroomverdeler niet origineel MB want de revisie contactpuntjes passen er niet in. Maar waarschijnlijk zit het nog dieper in de verdeler en daarom heeft hij de complete verdeler gereviseerd. Bij het laatste app contact vertelde John dat de motor weer feilloos liep. Ik heb hem echter gevaagd om een zeer lange testrit te maken. Eerder wil ik de auto niet terug.
Wordt vervolgd.






zondag 8 september 2019

Kinderziektes

Pffffffff, het zit allemaal niet mee en de tijd tot OMG begint te dringen. Met de dynamo loopt het echter goed af. Die heb ik na een dag al terug. Jappie heeft de koolborstels vervangen omdat van 1 de draad gebroken was. Die was volgens hem verkeerd gemonteerd waardoor ie in de verdrukking was geraakt. Verder zag de oude Auto Lite er prima uit.

Demonteren kostte 15 minuten, monteren 2 uur. Ik lig 2 uur onder de auto. Mijn monteursbed kan ik niet gebruiken omdat ik dan met mijn neus niet meer onder de auto pas maar ik moet er onder liggen omdat ik 2 handen nodig heb om de grote ringen tussen beugels en rubbers te plaatsen. Na 2 uur heb ik het eindelijk voor elkaar en heb de rest van de avond overal spierpijn.
Maar goed, de Jeep doet het weer en hij laadt nu hartstikke goed. Dat geeft me moed om iets langere ritten te maken en ik besluit om op zondag naar mijn stokoude moeder te rijden. Die heeft als 15 jarig meisje in 1945 in een Jeep gereden toen haar nicht verkering had met een Canadees. Die kwam haar steeds ophalen met de Jeep en dan mocht mijn moeder vaak mee.
Maar ik ben nog geen 10 kilometer onderweg of de motor begint te stotteren en uiteindelijk houdt ie gewoon, bovenop een stille dijkweg, op. Ik bel John die mij stap voor stap door de storingen helpt en ik ontdek na demontage van de verdelerkap dat de kabel in de bobine los zit. Nadat John me belooft morgen gelijk wat reserveonderdelen te sturen voor het geval dat... rijd ik door naar moeders. Die vindt m prachtig en ik breng haar in de rolstoel naar de auto voor een walk around. Ze zegt dat ie kleiner is dan in haar herinnering maar dat is dan ook 74 jaar geleden.

Vanuit het raam van haar bejaardenflat maak ik nog even een mooie statiefoto voor ik weer naar huis ga.

Als ik instap en weg rijd duurt het nog geen 5 minuten of de motor begint opnieuw te sputteren en houdt op. Ik doe wat John vertelt heeft maar ontdek geen gekke of losse dingen. Ik maak de rotor en de verdelerkap aan de binnenzijde goed schoon en daarna start de motor weer en rijd ik probleemloos 30km naar huis. Maarrrrrr.....het is niet leuk. Niet goed dat ie in 1 rit 2x stopt.

Dinsdag ontvang ik wat spullen van Staman en begin met het monteren van een nieuwe verdelerkap. De avonden daarna rijdt de auto goed tijdens korte ritten dus op mijn vrije vrijdag besluit ik weer een lange rit te maken. Ik ken de route goed en rijd, tegengesteld, het zuidelijke deel van de elfstedenroute, 100km.
De eerste 50km gaat geweldig en maakt de motor geen misse slag. Het weer is dreigend maar het blijft droog. Het enige waar ik me dood aan erger is dat mijn splinternieuwe canvas kap van John en Mary steeds losraakt aan de bovenzijde van het raam. Ik snap nu waarom in 1942 de kaapstanders in dat raam werden vervangen door een ander model. Dat is dus een nadeel van zo'n oude Slat. Maar goed, ik wilde zo'n oude.
In het Rijsterbos houd ik even pauze want de zitkussens zijn nou niet echt van Recaro kwaliteit.

   
Kennelijk was 50 kilometer precies genoeg voor de oude dame want na de pauze gaan er wat dingen mis. Allereerst houdt mijn snelheidsmeter ermee op. Geen idee hoe dat kan. Kabel en meter zijn nieuw en werken gewoon mechanisch.

Daarna, rijdend richting Balk/ Sneek begint me op te vallen dat mijn oliedruk langzaam terug loopt. Tijdens de eerst 50 kilometer was de druk steeds rond de 50 maar nu zie ik dat ie zakt naar 40 en als ik het gas los laat richting 20. Dat vind ik verontrustend want ik leg verband met de olielekkage uit mijn carter. Misschien lek ik wel als een mandje. Het rijden wordt nu minder leuk en als voorbij Sneek in de laatste 30 kilometer de motor af en toe begint in te houden en de auto niet harder wil dan 30 mijl begint het zweet me uit te breken en ben ik blij als ik uiteindelijk thuis de oprit op rijd.
John vertelt me dat ik me niet ongerust hoef te maken vwb de oliedruk. Dat vindt hij vrij normaal bij een oude ongereviseerde motor. Belangrijk is dat de oliedruk reageert op gas geven en, nog belangrijker, er zit ruim voldoende olie in het systeem. Maar toch is het weer niet leuk dat de motor inhoudt. John denkt aan vuil in de carburateur maar raadt me eerst aan de rotor te vervangen. Verder doe ik even niks want de carburateur is gerestaureerd en perfect afgesteld door Olaf en daar blijf ik liever af.
Als ik de snelheidsmeter demonteer ontdek ik dat de kabel is afgebroken ter hoogte van de meter.
Kennelijk is het binnenwerk van splinternieuwe speedo vastgelopen waardoor de staalkabel is afgebroken. Qua kosten is dit garantiewerk voor Staman maar ik moet wel weer een tijd onder de auto liggen om de kabel in de aandrijfas te wrotten. 

Ik wil OMG absoluut niet missen en ook zonder speedo kan je rijden dus als zondag het weer redelijk is besluit ik het risico te nemen en de noordelijke helft van de EST route te rijden, 120km via Dokkum en Bartlehiem.
Nou, dat haal ik niet. De eerste 30km gaat prima. Ik rijd mee in een stoet Fiatjes 500 en kan hen makkelijk bij houden maar voorbij Minnertsga begint de motor te sputteren. Vooral als ik gas geef in de 2e en 3e versnelling knettert de motor en houdt ie een beetje in. Na St Anna wordt het zo erg dat ik een boerenweggetje in rijd en (hij moet doodmoe van me worden maar laat niets merken) bel Johm voor advies. Hij denkt weer aan vuil in de carb en raadt me aan de carburateur flink vacuüm te trekken door mijn hand er bovenop te leggen nadat ik de hoed van het luchtfilter verwijderd heb. Op die manier, met vacuüm en flink toeren, hoopt hij dat ik het vuil uit de carb trek. Dat lukt echter niet want de motor slaat af en wil niet meer aan.
Ik ben er inmiddels schijtziek van en bel mijn lief om mij met de Renault op te komen halen. Dat duurt echter een hele tijd en tijdens het wachten start ik de motor nog 1 keer.
En hij loopt!! En dat niet alleen. Als ik terug rijd naar huis met mijn lief achter me aan, loopt de motor als een zonnetje. Schiet mij maar lek.
S avonds vervang ik ook het laatste deel van de elektronica en zet een nieuwe condensator in de stroomverdeler.
Maar ik baal als een stekker. Over anderhalve week moet ik 275 kilometer rijden naar basecamp en dat durf ik niet aan. Ik overleg met John en met mijn zwager en we besluiten dat ik de Jeep volgende week op een ambulance naar Johnnies garage breng zodat ik hem samen met hem na kan kijken. Ik ben dan nagenoeg in Schijndel en hoop dan in het weekend van OMG met een betrouwbare, nagekeken Jeep te kunnen rijden.




maandag 26 augustus 2019

Voorspoed en tegenslag

Op de dag dat ik mijn kentekenplaten op kan halen verzeker ik de auto. All risk dus moet de taxateur weer komen. Die is in februari geweest toen de carrosserie nog niet op de auto zat en toen was hij erg enthousiast. Nu weer, want als hij op bezoek komt voor de tweede taxatie heeft ie een cameraman mee van de omroep SudWest Fryslan. Ik had er nog nooit van gehoord waarop de beide mannen nogal beteuterd keken. Maar tot mijn verdediging kon ik naar waarheid zeggen dat ik al twee en een half jaar onder mijn auto lig.
Volgens de taxateur is mijn Jeep veruit de mooiste en meest unieke van de ruim 30 die hij in zijn bestand heeft en ze willen er graag een item aan besteden in hun programma "Autogek TV" Ik vind het prima want ouwehoeren over mijn Jeep is ook mijn hobby.
De taxateur taxeert de auto daarna voor een bedrag dat echt aan de bovenkant van de markt zit. Dat komt door de originaliteit en de zorgvuldigheid waarmee ie is gerestaureerd. En natuurlijk vooral het feit dat het een Slattie is.
En al zeg ik het zelf, hij is, terwijl ie nog niet af is, gewoon mooi! Ik krijg ook nogal wat bekijks en thumbs up als ik de avonden daarna ga proefrijden.








Al vanaf het moment dat ik de Jeep gekocht had heb ik een paar dingen in mijn hoofd gehad die MOETEN.  Op de bumper komen tzt de initialen van mijn overleden zwager die mij het sleutelen heeft bijgebracht, ik heb al een bijnaam in mijn hoofd en vanaf het begin wil ik een Jerrycan op de rechter treeplank. Maar daarvoor moet ik in de gave body boren dus besteed ik avonden en avonden aan het bestuderen van originele foto's. Ook lees ik een topic op G503 wat over dit onderwerp gaat.
Het komt er eigenlijk op neer dat de Jerrycans op de zijkant er op allerlei manieren op zaten, Verreweg de meeste als een frontmodificatie. G503 waarschuwt wel dat het in- en uitstappen een stuk lastiger wordt en dat het raam in de weg kan zitten. Met dat in het achterhoofd kies ik voor schuin naar voren en tussen elk van de 4 bevestigingsbouten een afstand-ring. Hij zit nu muurvast en stoot niet tegen het raam.



Ik ben nu iedere avond aan het proefrijden want ik wil in het tweede weekend van de herdenking van Arnhem, OMG 2019, op eigen kracht 276 kilometer rijden naar het basecamp in Schijndel waar ik een uitnodiging heb om bij Chris en zijn vrienden in de tent te slapen.
Ik moet dus kilometers maken om de kinderziektes er uit te halen.
Na 2 ritten merk ik dat onder de motorkap iets een beetje olie lekt want rondom de bobine is het vies en vet. Ik denk eerst dat de olievuldop een beetje lekt en tape de kleine opening af. De dag erna ontdek ik dat het de bobine zelf is die lekt.


John had me al gewaarschuwd. Als de oude NOS Marechal bobines niet goed zijn opgeslagen worden ze onbetrouwbaar en gaan ze lekken. Ze kunnen zelfs exploderen. Ik los het probleem op  door een andere NOS te monteren en een Bosch bij Staman te bestellen.
Maar goed, al met al gaat het rijden prima. Na een paar avonden staat de teller op 100 mijl en maak ik plannen om op mijn vrije dag in de stralende zon de route van de fiets elfstedentocht te rijden. 240 kilometer over het platteland. Ik heb er zin in. De avond ervoor pak ik voor de zekerheid een gereedschapskistje in en wat vloeistoffen want je weet nooit. Ook besteed ik aandacht aan de mode. Je moet er toch een beetje militair uitzien nietwaar?
De volgende ochtend om half 10 staat mijn lief op de drempel om me uit te zwaaien. Ik druk het startpedaal in en......niets. Dood!

De rest van de dag sta ik, met telefonische adviezen van Johnny, in de brandende zon te sleutelen. Ik kan wel janken. In eerste instantie lijkt het de startmotor want bij oppervlakkig meten lijkt die dood.
Maar als ik hem er uit heb doet ie het prima.

Ook met het startpedaal is niets mis. Ik monteer de hele rambam weer en ben het spuugzat. Het zou nu de dynamo of de regelaar kunnen zijn temeer daar ik mij herinnerde dat ie van de week ook al een keer slecht startte.
Na een nacht aan de lader meet ik 6.6V en start de motor uitstekend. Daarmee is een kapotte startmotor uitgesloten. Ik merk wel dat de accu niet bij laadt. Ook branden de lampen niet feller als ik gas geef. En als ik de dynamo rechtstreeks meet geeft ie 0 volt.
Voor de zekerheid controleer ik ook de splinternieuwe electronische regelaar. Maar ook die is goed. De zekering is goed en ach, daar kan eigenlijk niks mis mee zijn.
Dit in tegenstelling tot de Auto Lite dynamo die ik na aankoop zonder testen of revisie geïnstalleerd heb. De volgende dag haal ik m er uit en maak een afspraak met Jappie de Boer in Leeuwarden die ook mijn startmotor heeft gereviseerd.
In de tussen tijd doe ik wat hele kleine klusjes. Het is namelijk veel te warm om veel te doen.
Ik monteer de luikjes van de bergplaatsen in de wielbakken en monteer de allerlaatste bond straps.


Bij een Slat moet dat andersom

Ik vind in de oude-onderdelen-bak een mij bekend voorkomende strip. Die heb ik 2 jaar geleden gedemonteerd en in de verf gezet. Hij dient om het paardenhaar van de air-deflectors vast te houden. Nu kan ie er weer op.


Ik hoop aan het einde van de week weer te kunnen rijden want de auto moet goed zijn als ik naar Arnhem ga. Mijn lief is inmiddels ook erg enthousiast en kan niet wachten om mee te rijden dus op een avond boekt ze een camperplek op een campinkje in Schijndel. Dat betekent dat ze nu eindelijk ook eens moet rijden in de camper dus op zondag geef ik haar les en stuur ik haar gelijk de met watersporters en open bruggen gevulde binnenstad van Harlingen in. Ze geeft geen krimp. Dat komt goed. Zin in OMG!