En weer naar de RDW.

 Ik krijg mail van Centraal Beheer, waar ik mijn spullen verzekerd heb. De polisvoorwaarden zijn aangepast. Ik krijg vaker zulke mail die me eigenlijk niet interesseert maar uit verveling lees ik nu wat ze hebben veranderd aan mijn motorverzekering: "Bij aanpassing van het vermogen van uw motor dient dit bekend te zijn bij de RDW anders bent u niet verzekerd."

Kut! Ik bel voor nadere info met CB en zij bevestigen dat mijn motor opnieuw gekeurd moet worden. Een kwartier later belt de dame weer: "ik was nog vergeten u te vertellen dat u miv nu niet meer verzekerd bent."

Dat betekent dat ik na het maken van een afspraak mijn motor in een kar moet laden en hem naar Heerenveen moet brengen voor een keuring. Wat een gedoe. Ik maak een afspraak en kan gelukkig binnen 2 weken terecht. Voor de zekerheid vraag ik wat ik mee moet nemen: Een ID bewijs en papieren van de motor. 

Op dag-daturm-tijdstip laai ik met hulp van 3 buurmannen de Harley in  de kar, zetten m vast en rijden met z'n vieren naar Heerenveen. Daar vraagt de keurmeester waar mijn vermogenstest is. Ik antwoord dat ik die niet heb en dat ik had verwacht dat zij dat zouden doen waarop hij zegt dat ze dat daar niet kunnen.

Nu heb ik een probleem maar hij kijkt eens naar mijn nette oude motortje en naar mijn nette uiterlijk, denkt een tijdje na en zegt: "ik vind er wel wat op."

Dat duurt 3 kwartier en in die tijd doen ze allerlei testen, zoeken dingen uit op internet en doen een geluidstest. Daarna mag ik bij hem komen en vertelt hij dat ze 1201CC op het kenteken zetten en m houden op een vermogen van 49Kw. Ook laat hij mij de decibeltest zien. Eem Sportster 883 mag 96Db geluid maken, een 1200cc mag 106 Db produceren. De mijne zit op 105Db. Met de hakken over de sloot. Nu snap ik ook waarom ze m'n Db test buiten deden en niet in  die holle hal.

Opgelucht neem ik na het aftikken van 68 euro de motor weer mee. Voor de zoveelste keer goede ervaringen met de RDW. Hulde voor de mannen. 

Weer een Harley. Geen groene.

 Een paar weken na de laatste rit met de Jeep haal ik de oude dame uit de garage voor een blokje om maar als ik haar start blijft het startpedaal vastzitten. Dat heb ik al eens eerder gehad maar na een klap op de startmotor kwam de voetknop weer omhoog en kon ik starten. Dat gebeurt nu niet. Hij zit muurvast en na wat onderzoek kom ik er achter dat dit niets te maken heeft met de startmotor maar met het pedaal zelf. Misschien zijn de plaatjes in het ding verbrand en zitten ze vast of is de veer stuk. Whatever, hij doet het niet. Ik kom daar tzt op terug omdat er weer heel andere dingen gebeuren.

Verderop in het dorp staat regelmatig een zwarte Harley Davidson Sportster op straat en ik ben helemaal verliefd op die motor. De Intruder is mooi geworden maar ja, een Harley........

Ik besluit voor de aardigheid eens op Marktplaats te kijken wat die dingen moeten kosten en tot m'n stomme verbazing staat de Sportster in mijn dorp te koop voor een bedrag dat erg meevalt. Het is een 883cc van 1996 maar met een Big Bore set (nieuwe cilinders, carburateur en andere onderdelen) is het aantal CC's naar 1200 gebracht. 

Een paar dagen later maak ik een proefrit. De motor is zo verwaarloosd dat ik van aankoop afzie maar ik ben wel verkocht. Een week later koop ik van een dame die bij Harley Davidson in Amsterdam werkt, een prachtig onderhouden Sportster 883 met een door de dealer geplaatste Big Boreset. Haar vriend is aanwezig bij de proefrit en hij is monteur bij Harley dus met het onderhoud zit het wel snor want wie laat zijn knappe vriendin op een onbetrouwbare motor rijden?

Na een proefrit en wat controles geef ik haar een zakje geld en rijd ik innig tevreden op mijn nieuwe Harley naar huis. Dat valt nog niet mee met een afgesloten Coentunnel en een bokkende, stuiterende motor waar ik niet aan gewend ben maar ik haal het zonder schade en een hele zere kont. 

(2 weken later ligt er een bekeuring voor rijden door rood licht op de mat: rood licht voor linksaf negeren op de Stadhouderskade maar ik reed helemaal niet linksaf. Ik reed naast de file mee met rechtdoor dus dat is weer een beroepszaak)  

 In de weken daarna rijd ik zoveel mogelijk en dat kan want het is mooi weer. Ik moet echt wennen aan het rijden in de laagste versnellingen maar volgens de Sportsterclub waar ik lid van word, is dat normaal bij een 1200.  Ik blijf ook pijn in mijn kont houden en dat komt door een blessure aan mijn stuitje waar ik al een jaar mee loop. Ik koop een nieuw zadel maar dat helpt geen reet. 

Ook vind ik het Apehangstuur niet mooi. Dat niet alleen, het is ook te smal waardoor ik gewoon niet ontspannen zit. Van de Intruder heb ik nog een breed Bullhorn stuur liggen dat ik er met enige moeite op zet. Ik moet daarvoor een nieuwe remleiding monteren maar dat klusje is niet moeilijk. Moeilijker is het om de bedrading weg te werken in het kleine koplampje. Het kost me een halve middag om die lamp fatsoenlijk te sluiten. 

                                                                 Apehangstuur

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

        Bullhornstuur

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 "Wat ga je eigenlijk met de Intruder doen"? vraagt mijn A-rijbewijsloze jongste zoon mij. "Oh, die zet ik te koop op Marktplaats." "Wat is je vraagprijs?"  " 2000 euro maar hij mag voor 1500 weg". "Verkocht" zegt mijn zoon. "Ik ben er gek op". En nu staan er 2 motoren naast elkaar onder de carport en begint de jongste met rijlessen. 

Het is een kwestie van smaak maar ik ben gek op de vintage modellen met een leren panzadel dus ik besteed een paar avonden aan het bestuderen van foto's van Harleys' met zo'n zadel. Ja! Dat ga ik doen. Vooral omdat een collega van me een heel mooi bruin leren exemplaar te koop heeft.

De plaatsing is echter heel erg moeilijk want ik kan helemaal nergens een geschikte frameplaat vinden voor het horizontale frame van mijn motor. Een zadel met springveren is daarom uitgesloten omdat er aan de voorkant geen scharnierpunt zit. Een plaat die ik ergens op een vage website koop past niet want is voor een heel ander type frame. 

Ik wil het toch! Dus na een paar avonden nadenken besluit ik zelf een plaat te maken uit een 3mm dikke staalplaat. Die plaat moet zo dik zijn omdat er hele grote druk staat op de plek waar de veren vastzitten. Verder heb ik voor mezelf nog een paar eisen: ik wil niet aan het frame lassen, er niet in boren, er moet eventueel weer een buddyseat op kunnen en het belangrijkste: ik moet de plaat kunnen verwijderen om bij de elektronica te kunnen.

De staalplaat op maat maken is niet zo moeilijk nadat ik eerst een kartonnen mal heb gemaakt.

                                             Van: 

naar:

Moeilijker is om te bedenken hoe ik hem muurvast aan de framebuis vast zet. Ik doe dat met 2 bevestigingsbeugels van de gereedschapswinkel en 4 slagmoeren die ik dun af flex. Op die manier zit de plaat vast maar kan ik hem er altijd weer zonder moeite afschroeven. 

                            (rubber lapje omdat daar een draad zit waar constante spanning op staat) 
 

Als laatste spuit ik hem zoals gebruikelijk eerst met Rust-O-Leum, een laag primer en 4 lagen zwarte semi mat spuitverf. Ik ben kritisch maar iedereen vind het mooi en belangrijker: het zit heerlijk.

 

Met de Jeep op pad

 Als we terug zijn van de jaarlijkse mei-vakantie (met de nieuwe camper want ik heb me de afgelopen maanden gerealiseerd dat je beter leuke dingen kunt doen dan op je geld zitten) ga ik rustig aan weer aan het werk. Ik mag voorlopig de onregelmatige dienst niet in en ik zie er best wel tegenop om 3x per week naar Driebergen te rijden. Stomtoevallig komt er een verzoek uit de veiligheidsregio Fryslan of ik voor een half jaar bij hun organisatie projectleider wil worden. Ik mag m,n eigen tijden bepalen zolang ik de deathlines maar haal. Mijn eigen werkgever stemt er in toe en nu werk ik vanuit huis. Ik voel me ook steeds beter. Ik heb enkel wat bijwerkingen van de hormoontherapie maar daar is goed mee te leven (soms een trui aan en die 10 minuten later weer uit doen. Zucht) 

Het wordt eindelijk een beetje goed weer en na een paar proefritten op de motor, die het uitstekend doet, ruim ik de garage op, haal alle oude Suzuki-troep uit de bak van de Jeep en rol haar naar buiten. Bandjes een beetje oppompen, een klein slokje olie, een beetje benzine rechtstreeks in de carb en ze start na 1x trappen op de startknop. Wat is het toch een wonderbaarlijk betrouwbaar oud dametje. Ze verdient het om flink onder handen genomen te worden. Maar dat gaat komende winter gebeuren. Ik denk dat ik dan weer op de lijn kom. 

Ziek!

 Omdat ik al vanaf augustus chronisch ontstoken Achillespezen heb, een gevolg van de standsverandering van mijn benen na 2 halve kunstknieën, ga ik op 13 januari naar de huisarts voor een verwijzing naar de orthopheet.

"Hoe gaat het verder met u?" vraagt de huisarts in opleiding nadat ze de verwijzing voor de specialist heeft geschreven. "zullen we weer eens bloed prikken voor cholesterol? De laatste keer is al een paar jaar geleden." En zal ik ook een keer uw PSA waarden laten testen want u wordt over 3 dagen 62 jaar."

"Wat zijn PSA waarden dokter?" (ik kom niet zo vaak bij de dokter want ik ben kerngezond)

Twee dagen later, de dag voor mijn verjaardag, belt ze op met de mededeling dat mijn waarden veel te hoog zijn. De dag na mijn verjaardag krijg ik na een onderzoek de mededeling van de Uroloog dat ik "een grote kans op prostaatkanker heb". Vier dagen daarna de bevestiging: "zeer agressieve tumoren in  de prostaat." 

 Ik wil niet zeggen dat mijn wereld instort maar hij staat wel op zijn grondvesten te schudden. Ik ben nu een patiënt en ga de medische molen in. Ik heb kanker niveau 4 van 5 dus het ene slechte nieuws volgt het ander op terwijl ik me niet een dag ziek voel. Na 2 weken krijg ik eindelijk een beetje goed nieuws: Het is net op tijd ontdekt, ik heb geen uitzaaiingen en ze gaan voor volledige genezing.

In de weken hierna moet ik elke dag bestraald en heb geen tijd om aan de motor te werken of onderhoud te plegen aan de Jeep. Ik heb wel iets anders aan mijn hoofd. Maar ook deze toestand krijgt een plek in mijn hoofd en langzamerhand krijg ik weer zin om een paar klusjes te doen. Dat komt ook omdat ik ziek thuis ben en tijd zat heb. Wel merk ik dat ik door de bestraling snel moe ben en veel minder energie heb. Gelukkig zit er niet veel zwaar werk aan de motor en het onderhoud aan de Jeep kan ik uitstellen.

Deel voor deel kijk ik de motor helemaal na. Ik verplaats een deel van de bekabeling,

  vervang alle vloeistoffen, vervang de buddy voor een 1 persoons zitje, verplaats de kentekenplaat en flex het achterspatbord af zodat de motor een prachtig klein kontje met een enorm achterwiel heeft. (ik weet het: smaken verschillen) 

Ik maak alle delen, inclusief de tank, kaal en spuit alles, tot en met de einddempers aan toe, zwart. Als laatste monteer ik een ander, zeer breed stuur. 

 

 

 

En dan, ergens half april, als mijn bestralingen klaar zijn is ook de motor klaar. Nu wachten op mooi weer want ik ben door de hormoontherapie erg kouwelijk geworden. Ik lijk wel een oud wijf.

 

                                                     Mijn voertuigparkje 😁😁😁

 

  

weer een nieuw project

Toch blijft het knagen dat ik niks te knutselen heb. En ik vind het jammer dat ik niet het vooruitzicht heb dat ik weer motor kan rijden, want daar had ik na al die jaren best wel weer zin in. In oktober hak ik een knoop door en koop na een paar avonden zoeken op Marktplaats, voor een paar centen een bijna 40 jaar oude Suzuki Intruder vs 750 met 50.000 mijl op de teller, die er zeer redelijk uitziet en loopt als een zonnetje. De bedoeling is om hem helemaal na te kijken en om te bouwen tot een Bobber, een soort van kale Chopper. 

In ieder geval gaat ie van kleur veranderen want dat ouwe lullen paars is niks. Ook wel bijzonder om eens een chopper te rijden. Ik heb altijd Allroad gereden met als laatste een Triumph Tiger. 

Tijdens de rit naar huis begint het lampje van de koeling te branden. Dat wordt klus 1.

 Als ik de motor demonteer zie ik dat ie in 40 jaar nooit uit elkaar is geweest. De luchtfilters zijn origineel. De achterste zit helemaal vol troep, vruchtenzaadjes, plantenresten, insecten etcetera. In het werkplaatshandboek staat dat je deze klus beter door de dealer kunt laten doen want je kan er helemaal niet bij en de halve motor moet uit elkaar. Maar ik ben wel wat gewend inmiddels dus na 2 avonden sleutelen heb ik 2 nieuwe luchtfilters gemonteerd.

Ook de thermostaat haal ik er uit om hem te testen in een bakje heet water. Na 40 jaar mankeert er helemaal niks aan en ook alle delen er omheen zijn puntgaaf. Die Japanners weten hoe ze iets moeten maken. Uiteindelijk blijkt het een heel klein lekje in de radiator te zijn waardoor er amper meer koelvloeistof in de motor zit. Dat los ik op met een dichtingsmiddel.  

De meeste elektronica zit onder de enorme buddyseat. Die wil ik vervangen voor een heel klein zadeltje dus ik moet er nog heel diep over nadenken hoe ik al die troep weer weg werk. Terwijl ik daar over nadenk sloop ik de motor nog verder want alle paarse delen moeten straks zwart gespoten in mat, semi-mat en glimmend. 

Wat is zo,n cardanas toch heerlijk! Veel handiger dan een ketting. Wat ik ook wil vervangen zijn de richtingaanwijzers en de achterlichten. Dat zijn typisch jaren 80 lampen en ze zijn huge! Ik wil ze vervangen voor LED maar dat is een dingetje. Ik krijg de nieuwe lampjes niet aan de praat. Uiteraard heb ik de clignoteur vervangen voor een LED geschikt exemplaar maar de knippers willen niet afzonderlijk. Van leden van het motorforum krijg ik heel veel hulp maar het blijft ingewikkeld met 1 verklikkerlampje in het dashboard dat werkt als een elektrische brug tussen de lampen. Uiteindelijk, na vele avonden in het stroomschema kijken, haal ik het verklikkerlampje weg. Het kan niet anders. Maar ook dat werkt niet want nu zorgt de altijd brandende koplamp er voor dat de richtingaanwijzers het niet afzonderlijk doen. Uiteindelijk, na een paar weken zoeken en proberen, schakel ik ook de koplamp uit. Ik moet nu kiezen als ik rijd: overdag geen koplamp aan zodat mijn richtingaanwijzers werken en in het donker de koplamp aan maar dan doen de richtingaanwijzers het niet. Maakt niet uit. Ik ben niet van plan veel in het donker te rijden. Maar nu eerst de feestdagen vieren.

Slag om Arnhem 2024

 Hatseflats! Ik pak nu door. Ook de Fiat Barchetta, die ik samen met mijn jongste zoon een jaar of 5 geleden gekocht heb, gaat in de verkoop. We hebben er allebei geen tijd voor om er mee bezig te gaan en de auto heeft inmiddels zoveel onderhoud nodig en zoveel mankementen die ik niet op kan lossen dat de reparatiekosten de dagwaarde ver te boven gaan. Ik verkoop hem aan een Fiat dealer. Die heeft alle middelen om er weer wat moois van te maken.

En ik ga doen wat ik al lang van plan ben.....de garage netter maken en herinrichten.

 (update 2025: ik kan helemaal niks meer terugvinden😏)

Maar eerst in September naar de herdenking van de Slag om Arnhem. 5 jaar geleden was dat ons eerste uitje met de Jeep en dat was fantastisch. En dat was het nu weer.

Met vrouw, hond en camper naar dezelfde camping als toen (Vlagheide) en net als 5 jaar geleden samen met Chris Kochheim en zijn vrienden meerijden in het defilé. Met als verschil dat de Jeep het deze keer fantastisch bleef doen. 

                                                          Alles getest tot en met de kap aan toe.

                                                          Op de camping

 

                                                            Tinus wil echt graag mee.

                                                         Meer dan 400 voertuigen in de stoet

                                                 En ongelooflijk veel publiek.

 

Einde Harley project

 Ik kreeg een mail van iemand die mijn blog leest omdat ie met de restauratie van een Willys is begonnen. Dat herinnerde me er aan dat ik al ik weet niet hoe lang m,n blog niet heb bijgewerkt. En dat terwijl er veel gebeurd is. 

Om met de deur in huis te vallen; ik heb de Harley verkocht! Ik had ook op dit blog al een paar keer gezegd dat ik er geen lol aan had. De restauratie van de Jeep was geweldig; filmpjes zoeken op het internet, de handleiding er bij, advies van soms wildvreemde mensen en vooral: echt sleutelen: deel voor deel demonteren, restaureren of vernieuwen en daarna weer monteren. Dat was geweldig.

Met de Harley had ik dat allemaal niet. Ik kon nergens een handleiding vinden, kreeg niet of nauwelijks advies, kon nagenoeg geen instructiefilmpjes op YouTube vinden en er viel niet of nauwelijks iets te sleutelen. Eigenlijk deed ik niets anders dan voor heel veel geld onderdelen kopen en die op de een of andere manier monteren. Kortom, ik had er helemaal geen lol aan en het ging me steeds meer tegenstaan om letterlijk iedere maand een paar honderd euro aan schroeven, moeren en onderdelen te kopen. Maar het besluit om hem te verkopen kwam na een hele dag rijden op de WLA van Olaf. Ik kwam er achter dat het me fysiek pijn deed om de motor aan te trappen. Ik heb inmiddels 2 halve kunstknieën die het prima doen en ik wil niet het risico lopen om m,n knie te beschadigen wanneer ik met de WLA een terugklap krijg of wanneer de kickstarter te ver door schiet. Dat las ik ook terug op het internet. Iemand had zijn WLA te koop op Marktplaats omdat hij hem niet kon starten en met die man raakte ik in contact. Ook hij had een kunstknie en kon hem niet goed starten Dat was voor mij de druppel.

Ergens na de grote vakantie, na diep nadenken en dubben, heb ik m op Marktplaats gezet en de reacties waren overweldigend: binnen 2 dagen was ik m kwijt aan een liefhebber van een van de Waddeneilanden. 

We zijn nu 9 maanden verder en ik heb helemaal geen spijt. 

De laatste foto's: